4 - 5 - 6 April 2021

4 April 2021

Op tijd opgestaan met de bedoeling naar Anne te gaan. Hij MOET een broek passen. De man in kwestie groeit, dat is in jaren niet voor gekomen. Dus passen die broek. Gelijk zijn er twee gekocht.

Ik ga op pad. 

Anne heeft de nieuwe broek aan, wel te wijd bij de pijpen, hopelijk krimpt ie nog wat. Ik laat het zo. Ik zou er een foto van maken, maar de telefoon zat niet meer in m’n tas en kom ‘m nu hier tegen.

Ik stoorde midden in een quiz/kwis, ik geloof zelfs, dat Anne blij was, dat ik stoorde. Hij is niet zo van de spelletjes.

Alhoewel....ik ben er één met hem gaan doen. “Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet en de kleur is .... “ enz.. De tijd vloog voorbij. Hij zag blauw voor groen aan, viel me op, een kniesoor die daar wat van vindt.

Weer thuis met de was en meteen maar aan de gang.

Hier dan een broodje eten en vanavond ...... een Paasmaal bij SonJan. Ik verheug me erop.

Verder kom ik er niet meer uit, het is koud en ik heb m’n neus al in de wind gehad, voor mij is het genoeg.

Het diner.

Geloof me, het was uit de Kunst. Vijf gangen diner voor drie personen, zijnde Sonja, Jan en ik zei de gek.

Daarna nog “De zoektocht naar Maria” op de TV. Hoe mooi kan het zijn. Morgen meer, teveel voor nu. Had ik nog niet gemeld, dat ik was uitgenodigd bij Sonja, Jan en de honden Thor en Noah?

Morgen kom ik erop terug. Mijn dag zit erop, nog zoveel om over na te denken.

5 April 2021

Al tig keren vannacht bedacht, wat ik allemaal wilde schrijven over gisteren. Het was zo’n super-diner en het contact onderling net zo’n portie. Eigenlijk heb ik er niet genoeg woorden voor weten te vinden.

Van het menu stuur ik een foto, zodat een ieder met eigen fantasie ermee aan de slag kan gaan, alleen wij weten, hoe goed het was en voor mij de eerste en misschien wel de enige keer, dat ik, een vijf-gangen-diner heb gehad en wel met mijn familie. Superrrrrrrr.

Vandaag amper tijd om te schrijven.

Vanmorgen onze Johanna op visite en we komen nooit woorden tekort, of eigenlijk wel, kunnen wel een weekendlang teuten en zijn nog niet uitgepraat. Voelde weer zo goed.

En of dat het enige is? Nee hoor, onze Koen zal nog komen, ijs en weder-dienende. Het is super-slecht weer en lokt een ritje op de fiets niet zo erg, neem ik aan. Ik wacht af en zie wat er kan komen. Hopen mag altijd.

Hier sneeuwt, regent en/of hagelt het en zelfs af en toe de zon. Niet voor te stellen hoe snel de wisselingen zijn.

Nog even over gisteren. De honden Noah en Thor hebben mij beter leren kennen en ik hen. Wie had gedacht, dat ik ECHT van honden kon houden?

Ik ben/was een POEZENMENS. Gisteren kwam ik erachter, wat voor heerlijke beesten honden kunnen zijn. Het is de geur die me tegenhield. Maar....alles went, zelfs een vent.

Als wensen uit zouden mogen komen, please...laat het droog worden, zodat Koen kan komen.

Mijn wens is verhoord, Koen is geweest. Ik vond het super-gezellig, ik hoop natuurlijk, Koen ook.

Dat zijn gouden momenten en nu verwacht ik nog bezoek van Ronald met Desmond. Hebben ze al aangekondigd. Mijn dag kan niet meer stuk.

Mijn/onze jongens v.d. Meulen zijn nog geweest, vertelden dat o-pa-Anne blij was met hun bezoek. Dus iedereen blij, denk ik, hoop ik. Nog een poos na gekletst over belangrijke zaken, zoals studie en werk.

Gezellig en leuk. Nu is het Maandagavond en morgen begint weer het normale leven, hoe en wat we er van vinden, doet niet ter zake, het is dan alweer Dinsdag, de week loopt weer. We maken er het beste van.

Iemand mee eens? Goed zo. Mee oneens? 

Jammer dan.

6 April 2021

Dinsdag alweer, mijn hulp Ilona heeft me enorm verrast. Heeft een paars vest voor me gehaakt. Dat mensje is te goed voor de wereld, in ieder geval voor mijn wereld.

Gisteren was een top-dag. Ben meer dan verrast met visites en ook nog een kennisje, die me een potje jam en snoepjes bracht. Jeanette, Jeanette, je bent me er eentje. Ik heb weer een heel leuk boekje voor je.

Zo oud als de weg naar Methusalem met streekgerechten. Binnenkort van jou.

Waar ik Ilona mee kan verrassen? Moet ik nog even bedenken. Ik kan nergens met haar naartoe, dat deden we in het verleden af en toe, maar ja...Corona is ons de baas.

De zon schijnt, super snel sneeuwt het daarna en zo voort. Niet echt leuk weer om er uit te gaan. Je moet lef hebben om net tussen de buien door te varen.

Ilona heeft het min of meer gered. Snel een supermarkt ingedoken op weg naar huis.

Deze dag mijn overbuurvrouw Annie maar eens op de koffie gevraagd en samen hebben we de Tiramisu-taart opgegeten, wat er nog restte. Heerlijk.

Nu nog appeltaart. Volgende keer toch minder inslaan, Froukje

Er zijn niet veel enerverende dingen verder gebeurd. Mijn warme hap werd een opwarmertje en ‘s avonds toch nog even stout geweest. Chips gegeten. Stout zijn voelt heel goed.

èFVé/FrAn