Ons Lariksbos...

25 Juni 2022

Ons Lariksbos bewijst mij grote diensten met warm weer.

Het is niet een groot bos, maar...als je alle paadjes wilt bewandelen en alle bankjes wil bezitten (letterlijk), dan ben je best veel tijd kwijt en bovenal, wat is het er mooi.

Hier zijn we geweest met visite uit Australië, met geweldige herinneringen.

Hier ben ik geweest met Anne al tijdens zijn ziekte en gingen we schoonste bankjes uitproberen. Ooit/eens schreef ik er een blog over, dus val nu eens niet in herhaling.

Het was gewoon iets, wat me door mijn hoofd schoot.

Op dit moment zoek ik er de koelte, zit wel op de bankjes, op alle, vies of schoon, wil er een poos vertoeven en met de rollator loopt het zwaarder dan zonder. 

Helaas is de rollator mijn gewaardeerde vriend geworden, die heb ik nodig in alle omvang.

De foto’s die ik maakte, bleken achteraf allemaal van paadjes te zijn, die ik bewandelde voordat ik weer even ging/moest zitten.

Oh oh, wat was het heet die dag, zo ging het goed en ben van plan het vaker te gaan doen, maar dan zonder blog.

XXX FV

 

 

RAAF

23 Juni 2022

Vandaag was het weer zover, of eigenlijk dichtbij voor mij.

Een kwestie van oversteken en dan word je hartelijk welkom geheten.

 

Volgende stap is wachten tot iedereen er is en toevallig waren we allemaal tegelijk.

Koffie met iets heerlijks, ik geloof, dat ik dit ooit eerder op de kermis had gegeten. Hoe het ook zij/is, het smaakte goed.

Zoiets dus. 

Niet allemaal willen we er eentje, alles mag, niets moet.

We fungeren nog steeds onder de naam RAAF, maar dit is wel de laatste. 

Ook al vind ik het geweldig hierover uit te wijden, de groep vindt het niet echt nodig.

Dus sluit ik het af met deze ........

Roelie - Deze keer vierden we ons samenzijn bij haar. Samen met haar man wonen ze in

het pand nr. elf en ze doen het er prima.

Annie - Op één na de oudste, maarrr, het moet gezegd worden, dat is niet te zien en het

voelt ook niet zo, ze is erg vlot.

Alida - Ook zij woont in hetzelfde blok en is een lieve, goedaardige vrouw. In om ieder

te helpen, die hulp nodig is. Zeer geliefd dus.

Froukje - De afsluiter van het geheel en bij die naam hoor ik zelf. Wat is daar nog over te

vertellen. Eigen roem stinkt, dus...goed begrepen? Hier stopt mijn uitleg.

Wij, met z’n vieren vormen een buitengewoon groepje mensen, met allemaal ongelijke wensen. Of ze uit komen, laat ik in het midden. Het past goed als groepje, daardoor vind ik het ook jammer om er afscheid van te moeten nemen.

We gaan door, zonder iets te melden en ook over vandaag valt weinig te zeggen.

De koffie was goed, de koek lekker en wat daarna kwam? Oh jongens, zo lekker....

De glaasjes hadden niet dezelfde maat, maar was wel de enige foto met vier stuks, dus daar moeten jullie het maar mee doen.

Dit is mijn afscheid naar mijn bloglezers over RAAF, maar wij gaan dapper door. De volgende datum is één en twintig Juli, dit even als geheim tussen ons en dan bij Alida.

Ik als enige woon aan de overkant, maar kan hen nog steeds zonder rollator (Tuut Tuut) bereiken.

Misschien, heel misschien bedenken de dames zich alsnog, want.....ik geef geen persoonlijke dingen door, dus....wie doe ik iets aan? 

Oh, dat dacht ik ook.

èFVé

 

Zoooooooo mooooooooi

20 Juni 2022

Gisteren ontving ik van onze dochter prachtige foto’s van zonsondergangen.

Ik MOET ze delen.

Volgens mij, als ik ze niet deel, dan weet niemand hoe gelukkig ik me gevoeld heb en nog voel met zoveel moois.

Even alle lasten van vandaag de dag en gisteren vergeten en proberen te zien, wat er nog wel mooi en verantwoord is.

Onze dochter en de hond Thor wandelen veel en vaak.

Je zult de hond met mooi weer niet horen klagen of protesteren. Met slecht weer laat hij wel merken, dat hij het zat is.

Ikzelf word lyrisch van zulke prachtige natuurfoto’s en hoop ze binnenkort zelf weer te mogen tegenkomen, als mijn drie-wiel-fiets mij ter wille is.

De ene foto is nog mooier dan de andere, ik kan ervan kwijlen, maar houd me in, beloofd.

XXX FV

 

Even naar Emmen op en neer

10 Juni 2022

Even naar Emmen op en neer.

Samen met kleindochter Anouk gingen we Emmen onveilig maken.

Eerst even gepraat en alras op pad. Anouk en haar rode auto, geweldig.

Erin gaan is normaal, maar als ik eruit wil, moet ik opnieuw tellen leren en gehoorzaamt de deur op de juiste tel.

Ze rijdt samen met de auto als een trein en zo gingen we naar de eerste inbrengwinkel/kringloop in Emmen. Het was prachtig weer.

Niet overal is het goed vertoeven richting Emmen, op een bepaalde plek kun je flauwvallen als je diep ademhaalt. 

Gelukkig kwamen we op tijd weer op adem en betraden “Het Goed”. Een grotere versie dan die bij ons en daar begonnen we met een tosti met ham/kaas/ui. Ui als extra en dat was geen probleem. 

Om beurten nog even onze hond uitlaten en lekker eten en drinken.

Daarna in galop door de winkel, zo groot had ik ‘m niet verwacht. Kwam nog in botsing met een aardige Kringloop-vriendin en kwamen we in gesprek.

Ik zei: “Ik word altijd zo hebberig met al die kleren en kleuren”. Ze moest hard lachen, het kwam haar bekend voor.

Eerlijk gezegd ben ik vergeten, wat ik daar gekocht heb. Ik denk hemdjes. Die dag ging ik voor hemdjes en dat is goed gelukt. Hier, ik denk, twee stuks gekocht en....daarna gingen we naar “Terre des nogwat”. 

Hommes? Anouk vond er nog iets, ik even niet, wel wat leuks gezien, maar dan klopt de maat weer eens niet.

Daar vroeg Anouk aan de winkelbediende of er nog meer Kringloopwinkels waren.

Ik zei nog: “Dat zegt ie niet, dat is concurrentie”, maar Anouk vroeg toch en de man zei vol onschuld: “Nee, hier niet”.

Maar een aardige vriendin van ons, ook een Kringloopbezoekster, ons kent ons, vertelde, tja...ik geloof “de Waar”of zoiets.

Daar zagen we onze ogen uit. Helaas reden we wel weer door die geur met een raam open van de auto en onze geluiden leek op kotsen, zo akelig.

Die winkel was zoooooooo groot, daar slaagden we met vlag en wimpel. Ik geloof trouwens, dat ik daar mijn koopvriendin tegenkwam. Kleine vergissing, doet niks ter zake.

Overal ontmoetten we aardige mensen en allemaal blij, zo leek het. De prijs was dan ook geen drol.

Daar kocht ik nog twee hemdjes, inmiddels een heel arsenaal, maarrr....met een bedoeling.

Nog prachtig sportschoenen gekocht, dat was de duurste koop, maar...als Anouk dan via haar telefoon laat zien, wat ze in het echt kostten, toen schrok ik en kocht ze.

Anouk ook. Anouk had trouwens veel geluk, zie de foto. Shirt/broek en schoenen bij dezelfde zaak.

Daarna moest Anouk nog iets bezorgen bij een klant van de zaak, een belofte die ze had gedaan en daar kwam ze een geweldig zware Labrador tegen, die leek boven over het hek te willen springen en Anouk weigerde haar kleding vies te laten maken en gelukkig kwam de mevrouw des huizes al naar ons toe, was het de boerin?

Zijn natuurlijk ook gewone mensen.

Alvorens Anouk in de richting van de labrador ging, begon een enorme koe ineens zo hard te brullen, er waren er twee en nummer twee wilde niet achterblijven.

Dat verwachtten we niet van die kant, dus dat was schrikken.

De foto was pas later, dus waren ze een stuk rustiger. Waren aan ons gewend inmiddels.

Het was heen zowel als terug een prachtige rit door de bossen en het dure dorp Exloo hebben we laten liggen. 

Daar zouden we een patatje kopen.  

Viel dat even tegen? Die prijzen pasten niet bij ons, dus reden wij richting Rolde, waar we onze favoriete plek vonden. 

Patat en Dobberman kroket.

Ja toch? Dobberman? Ik dacht even aan een hond.

IJsje voor toe en dan nog een ritje Assen....

Dat was me het dagje wel, maar dan hoef je thuis ook niks meer te doen. 

Gewoon in de luie stoel, pootjes omhoog en nog nagenieten van de dingen die we beleefd hadden.

Ik hoop niks te zijn vergeten, het was een superdag. Dankjewel Anouk, je ouwe oma is heel blij.

Helemaal vergeten, we kwamen een geweldig mensje tegen, teveel om op te noemen, wat haar allemaal was overkomen, kocht een tent met toebehoren. 

Wat haar op de camping beloofd was, was niet gekomen.

Flink als ze was, kocht alles in de laatste Kringloop en blijkt ze zelf bijna een Kringloop te runnen, mee te runnen kan ik beter melden.

Een Kringloop waar ik met familie en dochter vaak kom en er zelfs eet.

De naam? “De hippe Kringloop”", die naam heb ik goed onthouden.

Haar zien we dus vast wel weer, zo’n vlot mensje. Een pittig ding. Daar kun je niet omheen.

Dit is ‘m dan weer voor vandaag.

 

De Kringloop-Emmen-blog.

XXX èFVé