Pepermunt...

6 September 2022

Pepermunt...

Een gek onderwerp?

Kan best zo zijn, maar ware er geen pepermunt in deze wereld, zou ik het erg missen.

Ben ik verslaafd? Dat wil ik eigenlijk niet toegeven, maar zou het wel heel erg missen.

Er verslaafd aan zijn? Het komt in de buurt.

Er bestaan verschillende soorten pepermunt. Wilhelmina, daar was Anne helemaal trouw aan.

Hij krijgt nu niet anders dan D.F. pepermunt en weet niet beter.

Er bestaan nog tientallen soorten, maar de mijne is en blijft DF pepermunt.

Vandaag zal ik ervoor op pad moeten, gisteren in de supermarkt niet kunnen vinden en zo zoek ik verder. Vandaag waag ik een wandeling van vele kilometers, in de hoop de juiste pepermunt te vinden.

Iedere dag heb ik ze in mijn tas en in mijn zak en thuis een zak vol in de kast.

Maarrr...wat blijkt, in de kast niet één te vinden, dus....zit ik zogezegd op zwart zaad. Of noem je dat niet zo?

Mijn verlangen bestaat al sinds mijn zeventiende jaar. Mijn baas was er dol op en deelde ze met mij. Die pepermunt paste zo goed. Hij heette Dirk en ik Froukje.

Echt iets om te onthouden.

Als ik tevreden was over mijn typewerk was ik geneigd te zeggen: “Goed zo Froukje”.

De baas zat met zijn bureau tegen de mijne en snoof dan, zoiets als eigen roem stinkt.

Ik gaf hem dan mijn zakdoek, hij, ook niet gek, snoot erin en gaf ‘m zo terug. Gatsiedarrie!!!

Daarna gaf hij mij een pepermuntje om het goed te maken.....

Ook wel zonder prestatie hoor. Hij deelde ze eerlijk.

Daarna, pas op mijn veertigste jaar ongeveer, begon ik met rijlessen. Toevalligerwijs was mijn instructeur een collega van mijn man. Misschien zelfs daardoor de lessen van hem. Ik weet het niet meer, het ging zo het ging.

Hij was een bijzonder mannetje, helaas stotterde hij erg. Niet altijd, maar plotseling en dat was lastig, als ie dan juist mij iets wilde laten doen.

We spraken af, dat hij zo’n toeval had, ik rechtsaf zou gaan, leuk geregeld toch?

En...hij had altijd op het dashboard pepermunt liggen en af en toe mocht ik eentje pakken, als ik te nerveus was.

Als hij dus stotterde, was ik zo brutaal om te zeggen: “Neem een pepermuntje!”.

Deed hij ook bij mij en hij onderging de grap met veel gevoel van/voor humor.

Maar, wat ik wilde vertellen, ook dat waren DF pepermuntjes.

Ik ben er nooit los van gekomen, zielig he?

Ik probeer Aldi, lukt het niet, dan kan ik nog langs Poiesz gaan en daar houdt het op.

De wandeling wordt lang, dus alvast een stevige lunch gegeten en op pad.

Wens me geluk.

Alvast bedankt!

èFVé