Geen toetje...

 15 Januari 2025

Vandaag de tocht weer gewaagd. 

Goed geslapen, lekker soepje tussen de middag. Wie doet je wat. 

Het was geen vrolijke dag, een beetje misselijk (mistig) zou Sonja vroeger gezegd hebben.

1 uur in de middag vertrokken. Soms zijn alle mensen vriendelijk, maar vandaag leken ze allemaal de bokkepruik op te hebben. Alles mag, maar minder gezellig. 

Alles op een briefje en sommige dingen heb ik toch behoorlijk om moeten zoeken, maar wilde deze keer niet vragen. Nu onthoud ik het beter voor de volgende keer. 

Wederom werd het weer veel voor mijn rollatortasje. Gelukkig nog een extra netje mee. Al met al viel me de prijs in totaal mee en liet mij ontglipppen...daar kun je geen oorlog om hebben. 

Had ik voor die uitspraak een heel leuk contact met die mevrouw, nu bevroor ze. Waarom ben ik toch zo, niet alles is humor Froukje. 

Enfin, het was gezegd en ik kon naar huis. Thuis meteen de luie stoel gekozen, dat dan weer wel. Trots op het loopje, maar het was genoeg. Zo'n kleine 6 kilometer...

De boodschappen opgeruimd en even een natje en droogje en dan wordt het alweer tijd om te bedenken wat ik zometeen zal gaan eten. 

Ik ben een bevoorrecht mens. Ik heb van alles in huis. Soep, snert, gebakken aardappeltjes, kip en nog wat andere vleesjes. 

Raad eens wat, ik doe van alles wat, ook al rol ik daarna van mijn stoel, IK KAN NIET KIEZEN, en bovendien, ALLES MOET OP!

Dat red ik niet. De snert is in de diepvries, de vleesjes in de soep, de aardappeltjes bakken met de kip en tomaat/ui als groente. 

Vandaag maar geen toetje...

eFVe

Dierenliefde/dierenleed...

9 Januari 2025

Dierenliefde/dierenleed...

Een beetje/boel dubbel klinkt het wel... Als deze vrouw haar boodschapjes doet, is het vaak te voet met de rolator langs het 'teerpad'. Bij de buurtbewoners bekend bij die naam en dan is er de vijver. 

De vijver wordt bezet door meerdere soorten eenden, een lust voor het oog. Vaak blijj ik even op het bruggetje staan kijken of ik de eenden zie. 

Een keer, een poos geleden al, zag ik een moedereend, je gelooft het niet, met 7 hele kleine eendjes. Mijn hart maakte een sprongetje.

Maar... wat wil het lot? 

Een tweede keer toen ik hen met mijn ogen zocht waren het nog 5 eendjes, wel iets groter...verschrikkelijk. 

Maar wat heel mooi was, een meneer in een rode jas voerde hen. Ik bedankte hem ervoor. Hij knikte. 

Zo kwam ik hem weer tegen, maar nu telde ik nog maar 4 jonge eendjes.

Ik zuchtte eens diep, maar was niet in staat het leed te verzachten. En weer liep er die roodgejaste meneer, hun voeder. 

Zo liep ik vaker dan normaal langs het pad en de laatste keer waren er nog 3 jonge eenden, echt gegroeid. 

Alle keren ietsje forser. 

En zowaar, de meneer kwam ook weer richting eenden. Ze waren over het pad bij de flat. Ik verzamelde al mijn moed en begon een gesprek.

En maar wat graag vertelde hij zijn hele verhaal. Hij was alleen maar welkom met zijn, volgens hem, oude, vieze, rode jas aan en een gele tas vol hapjes. 

Hij strooide het met veel liefde richting zijn eenden. Het was een geweldig gebeuren.

En hij vertelde waar hij woonde, en dat die flat in 2026 verwijderd gaat worden en hij niet weet waar hij dan komt te wonen. 

Hij vertelde dat de eenden Muskus eenden heten en Zuid Amerikaans zijn.

De meneer zelf heet Henk en ik liet me Froukje noemen. Hij vertelde Moluks van geboorte te zijn en ik zei vol trots, dat ik een Friezin was. 

Ik maakte foto's en hij liet het begaan, leek heet zelfs te waarderen.

 Dat zijn de goede dingen des leven en ik houd ervan, net als deze Henk. 

Ik hoop hem nog vaak tegen te komen en laat me graag voorlichten. Henk met de oude/vieze rode jas. Wat een geweldige man en dat heb ik hem ook even verteld. 

Hier stopt mijn verhaal, maar mijn interesse niet...

XXX FV

Vervolg van de eendenvoeder, mijnheer Henk...

Het was een droge middag en ik besloot de wandeltocht naar de supermarkt te maken. Op de terugweg koos ik ons teerpad en wat zag ik? Juist, Henk met rode jas en gele tas. Geweldig. 

Ik heb hem niet kunnen spreken, hij was sneller dan snel en ik zag hem nog net langs de flat gaan, richting het andere deel van de vijver. 

Zo herkenbaar, Henk met de rode jas en gele tas, om ook daar de dieren te gaan voeden. Zeker weten.

De eendjes die ik bedoel, zijn inmiddels EENDEN geworden, mede door deze Henk met de rode jas en gele tas. 

Ze bestaan nog, de mensen van goede doen...

eFVe

Gelukkig Nieuwjaar...

 5 Januari 2025

Gelukkig Nieuwjaar...

Vandaag meende ik mijn familie te missen, dat is gewoon zo. 

Ik zit vol liefde naar hen toe, maar mag hetzelfde niet terug verwachten. Ik ben alleen en oud, zelfs hulpbehoevend.

Laat ik me daar dan niet in verliezen? Dat moet niet, dat mag niet. 

Ik heb een vriend voor het leven, maar laat hij nu toevallig aan het andere eind van de wereld wonen. Hij is bovendien 9 jaren ouder, terwijl ik al stokoud ben. 

Het is 5 Januari en niemand is nog door de achterdeur naar binnen gekomen, zielig he?!

Dat is juist mijn fout. Ik ga me schamen vanuit een hoekje.

Als troost kijk ik TV. En naar welke programma's heb ik gekeken?

Het 'Familiediner' en daarna 'Hello, Goodbye'. Huilen, niet normaal....

Maarrr het heeft geholpen. Ik ben genezen. Ik mis mijn schatten nog steeds, maar ken de reden....

Misschien, ik zeg....misschien ben ik genezen, in ieder geval vandaag. 

 

Gelukkig Nieuwjaar iedereen...

Liefs eFVe