9 Januari 2025
Dierenliefde/dierenleed...
Een beetje/boel dubbel klinkt het wel... Als deze vrouw haar boodschapjes doet, is het vaak te voet met de rolator langs het 'teerpad'. Bij de buurtbewoners bekend bij die naam en dan is er de vijver.
De vijver wordt bezet door meerdere soorten eenden, een lust voor het oog. Vaak blijj ik even op het bruggetje staan kijken of ik de eenden zie.
Een keer, een poos geleden al, zag ik een moedereend, je gelooft het niet, met 7 hele kleine eendjes. Mijn hart maakte een sprongetje.
Maar... wat wil het lot?
Een tweede keer toen ik hen met mijn ogen zocht waren het nog 5 eendjes, wel iets groter...verschrikkelijk.
Maar wat heel mooi was, een meneer in een rode jas voerde hen. Ik bedankte hem ervoor. Hij knikte.
Zo kwam ik hem weer tegen, maar nu telde ik nog maar 4 jonge eendjes.
Ik zuchtte eens diep, maar was niet in staat het leed te verzachten. En weer liep er die roodgejaste meneer, hun voeder.
Zo liep ik vaker dan normaal langs het pad en de laatste keer waren er nog 3 jonge eenden, echt gegroeid.
Alle keren ietsje forser.
En zowaar, de meneer kwam ook weer richting eenden. Ze waren over het pad bij de flat. Ik verzamelde al mijn moed en begon een gesprek.
En maar wat graag vertelde hij zijn hele verhaal. Hij was alleen maar welkom met zijn, volgens hem, oude, vieze, rode jas aan en een gele tas vol hapjes.
Hij strooide het met veel liefde richting zijn eenden. Het was een geweldig gebeuren.
En hij vertelde waar hij woonde, en dat die flat in 2026 verwijderd gaat worden en hij niet weet waar hij dan komt te wonen.
Hij vertelde dat de eenden Muskus eenden heten en Zuid Amerikaans zijn.
De meneer zelf heet Henk en ik liet me Froukje noemen. Hij vertelde Moluks van geboorte te zijn en ik zei vol trots, dat ik een Friezin was.
Ik maakte foto's en hij liet het begaan, leek heet zelfs te waarderen.
Dat zijn de goede dingen des leven en ik houd ervan, net als deze Henk.
Ik hoop hem nog vaak tegen te komen en laat me graag voorlichten. Henk met de oude/vieze rode jas. Wat een geweldige man en dat heb ik hem ook even verteld.
Hier stopt mijn verhaal, maar mijn interesse niet...
XXX FV
Vervolg van de eendenvoeder, mijnheer Henk...
Het was een droge middag en ik besloot de wandeltocht naar de supermarkt te maken. Op de terugweg koos ik ons teerpad en wat zag ik? Juist, Henk met rode jas en gele tas. Geweldig.
Ik heb hem niet kunnen spreken, hij was sneller dan snel en ik zag hem nog net langs de flat gaan, richting het andere deel van de vijver.
Zo herkenbaar, Henk met de rode jas en gele tas, om ook daar de dieren te gaan voeden. Zeker weten.
De eendjes die ik bedoel, zijn inmiddels EENDEN geworden, mede door deze Henk met de rode jas en gele tas.
Ze bestaan nog, de mensen van goede doen...
eFVe
No comments:
Post a Comment