12 Juni 2019
Een
zwaar begin.
Anne-lief was zoooo ziek en ik geloof het niet.
Houd er wel rekening mee, dat het zo kan zijn..... Hij snotterde en hoestte,
het klonk niet helemaal echt.
En ons kent ons.
Na 4 dagen thuis is dit weer een start. Daar ziet ie tegenop. Maar toch.....ik ontloop hem maar help hem ook met letterlijk alles, ben poeslief, zonder hem aan te kijken.
Traag als dikke stront vordert de tijd. Ik ga door met mijn actie en ineens ziet ie in, ze gelooft me niet. Rent als een kip zonder kop om toch op tijd klaar te zijn. Ik ren met hem mee.
Achteraf zie ik, hij heeft z’n oude slaapsokken
nog aan, mondje dicht Froukje. Zelfs z’n schoenen moesten gepoetst en de zwarte
schoensmeer is op. Vergeten te halen. Ik vind nog een aftands doosje en we
prutsen er nog wat uit.
We redden het ..... en dan is de bus laat. Het
baasje wordt erg onrustig en ik ga maar weer bij hem zitten puzzelen.
Zuchten en hijsen aan z’n broek. Een nieuwe en die zit niet lekker. Ook wennen.
‘t Is
precies dezelfde maat en merk als de vorigen, maar toch...... Ik vind ‘m zooo
mooi, nu hij nog.
Hier laat ik het bij en vlucht voor m’n boodschappen en....schoensmeer.
FRAN
No comments:
Post a Comment