Opniew een warme dag/mijn Vader/donderdag

4 Juni 2019

Dinsdag wel te verstaan. Een warme dag. We wachten met smart op ( ik hoop) Tsjerk van I care, altijd weer een verrassing.

Niet vroeg deze keer, dus gaan we koffiedrinken. Er wordt gebeld. Meteen denk ik, er kwam wat tussen en ze kunnen niet komen Anne wassen. Maar nee, mis. Tsjerk met de mededeling: “Ik kom eraan”. Altijd goed, je bent welkom. Gelukkig heb ik nog koffie. Zo is er morgens al vroeg koffie, zodat ik de wassenaars niet in de weg sta, terwijl ze bezig zijn.

Tsjerk drinkt koffie, we praten nog even over en weer. Ouderwets gezellig.

Tsjerk doet z’n best en ik kijk nog even op m’n agenda, wat er te gebeuren staat. Wacht eens even, de hechtingen mogen eruit.

 



Anne is een poosje terug aan z’n ellenboog geholpen. Een enorme wrat nam bezit van die plek en was meer dan lastig.

Gelukkig kwam onze arts ‘m er hier afhalen en nu mogen de hechtingen eruit.

We hadden willen wandelen, maar het was kort dag. Tussen 12 en 2 uur herinner ik mij, dat er gezegd is. Niks weer gehoord. Ik dacht, waar wacht ik op, kwart voor 2 bel ik, of het doorgaat.

Ja, Linda was inmiddels al op pad gestuurd hoorde ik via Nellie. Het duurde niet lang, Linda kwam, ontdeed Anne van z’n hechtingen, even praten en dat was dat. 4 stuks, echt waar. Ikzelf telde al meer tijdens het hechten via/met de arts.

Dankjewel Linda en toen gingen we eindelijk wandelen. Het was warm, dus door het bos deze keer. Niet dat het een verre loop is, maar ik hunkerde naar bankjes, Anne kan altijd nog op z’n rollator zitten.

Ik telde in totaal wel 6 bankjes, maar te vies om te gaan zitten. Er zijn er zelfs meer, maar we gaven het op. We nemen de volgende warme wandeling handdoeken mee en ook dan maak ik foto’s. Anne vindt het prima en ik ben dol op die foto’s met Anne.

Dus, beloofd, een bos-bankjes-tocht. Het klinkt als eentje van kilometers, maar voor ons net genoeg.

FRAN

5 Juni 2019

Mijn Vader is op 5 juni overleden.

Mijn Vader was een lieve man, mijn held. De humor en het goed zijn voor andere mensen was bij hem sterk vertegenwoordigd. Oh...wat heb ik hem gemist.

 

Op mijn 25ste jaar moest ik hem al missen. Het zou moeten wennen, maar volgens mij maak ik in gedachten zijn standbeeld steeds groter en hoger.

Zijn lach zal immer zegevieren.

FRAN



6 Juni 2019

Gisteren weer warm.
 

Dat houdt wel in, dat ik moet tonen, waar ik een hekel aan heb. De col is verleden tijd. Die ouwe lelijke kippennek komt tevoorschijn. Zo’n lel van een vel en ieder jaar wordt het erger.
 

Misschien ben ik wel kippig en leg binnenkort een ei? Iedere dag leg ik al een Barneveldse bruine.

Froukje, houd op met je gezeur. Je bent 81 jaar en je lijkt 81 jaar of ouder. Nou en???
 

Het weer lijkt vandaag anders, vanmorgen meteen al motregen na een nacht met veel regen. De tuin schreeuwt erom.
 

Gisteravond kwam onze kleindochter bij ons eten. Meestal past het niet om haar werk, maar deze keer lukte het. Van haar kreeg ik een sjaaltje waar vooral oranje de boventoon voerde, vandaag even de juiste kleding erbij gezocht en kijk u rijk.

Froukje is weer mooi, m’n kin verstopt onder het sjaaltje. M’n sjaaltjes weer tevoorschijn toveren en opnieuw verstoppen waar je zo’n pest aan hebt.

Dat is het doel waarnaar wij streven.

 

Kan er mee door toch, Anouk? Ik ben er blij mee, mijn dank is groot.

 

FRAN