Sunday, 27 June 2021

Anne was blij...

26 Juni 2021

Anne was erg blij, dat ik kwam. Ik had er m’n bedenkingen bij en zag er enorm tegen op. Nooit had ik ‘m zolang zonder bezoek gelaten.

Ik weet, dat hij de dagen niet telt, maar stel, hij kent me niet meer. Dan is dat mijn schuld en dat zou ik hem niet graag aandoen en ook mezelf niet. Het is al erg genoeg, dat ie niet weet, waar hij mij van kent.

Anne mist Ronald en dat is zo goed, dat ie zich herinnert, dat Ronald niet geweest is. Hij wilde er alles van en over weten. Dat heb ik niet gedaan. Gewoon ziek zijn, kan natuurlijk ook een poos zijn. Hij wilde weten, of Ronald niet naar z’n werk ging en of dat wel kon, waar hij werkt.

Ik was erg verbaasd en heb vandaag weer wat geleerd.

Annemieke, één van de leidsters, trok m’n aandacht, soms is dat wel goed, maar na een poosje heb ik wel gezegd, dat ik voor hem moest kiezen, want...ik herkende z’n gedrag. Hij ging weer timmeren. Dat deed ie hier thuis ook, of met de voeten stampen of met de handen op de leuning timmeren.

Tenslotte kom ik voor hem en dan na zo’n lange poos.

Ik gaf hem alle aandacht.

Bij het weggaan bracht ie me naar de lift, mijn was-tas dragend. Hij is zo’n gentleman. De tas was overvol.

Toch moest ik nog voor boodschappen, had ik al in lange tijd niet kunnen doen. Was dan ook afgeladen en met de was en met de boodschappen. Mijn fietstas was al vol en heb ik nog een tas aan m’n zadel moeten binden.

Uiteindelijk bleek m’n accu zo leeg, dat ik erg langzaam kon/moest fietsen en kwam daardoor bekaf hier aan.

Ik had Ronald beloofd te komen, het zat er even niet in. M’n fiets moest aan de lading en het was me te benauwd buiten om te voet te proberen. Ben al tijden niet meer aan een echte wandeling toegekomen.

Uiteindelijk Ronald en Johanna geappt, dat het me niet lukte. Was niet erg, ze hadden inmiddels visite van vrienden, dus dat viel weer helemaal goed.

Ben hier boven een poos op bed gaan liggen, over m’n fouten na liggen denken en besluit nu mezelf toch maar te accepteren en gaan denken over het hapje wat ik nu zal gaan eten.

Het is inmiddels half zeven, dus hoog tijd.

Klagen, klagen en nog eens klagen. Iets waar ik zo’n hekel aan heb en nu tik ik een mail vol klachten.

Enfin, het is mijn e-mail, niemand hoeft het te lezen. Ik zet er nu een PUNT achter, een dikke punt, zie boven.

èFVé/FrAn

 

No comments:

Post a Comment