HERFST...
Het lijkt of de natuur wil stoppen met leven.
Laat alles wat leeft qua natuur vallen.
Maar wat het ons brengt
ook al is het even,
de kleuren knallen.
We worden verwend.
Ik krijg tranen in m’n ogen,
als dochterlief me foto’s schenkt.
Moeilijk voor mij een keuze te maken.
Zo mooi, een groot vermogen.
Alle foto’s kunnen me raken
Misschien raakt het mij wel te intens.
Tranen van vreugde, warmte van binnen.
Dat is het soms, wat ik me wens.
Die kleuren duren maar kort,
totdat de natuur weer kouder wordt.
Dan lijkt er niks meer te groeien
en moeten we wachten,
tot bloemen weer bloeien
en de winter weer voorbij is
en we met z,n allen
het nieuwe groen zien, mooi en fris.
Tranen van vreugde, warmte van binnen.
Dat is het soms, wat ik me wens.
Die kleuren duren maar kort,
totdat de natuur weer kouder wordt.
Dan lijkt er niks meer te groeien
en moeten we wachten,
tot bloemen weer bloeien
en de winter weer voorbij is
en we met z,n allen
het nieuwe groen zien, mooi en fris.
Vandaag maak ik dus niet de keus.
Een verre vriendin doet samen met mij.
Ze kan het, ik geloof het heus
Genieten in deze is verplicht.
De foto’s zijn één voor één kanjers.
Het voelt of het mijn leven verlicht.
Mijn dochter ziet duidelijk wat mooi is
en stuurt naar mij
en hopelijk naar vele anderen,
de mooie foto’s op een rij.
èFVé
No comments:
Post a Comment