Gewijzigde plannen...

7 Februari 2023

Gewijzigde plannen. Wat een dag. Het begon al goed en eindigde nog beter. Kan dat? Eigenlijk niet.

Eerst een lang en geweldig contact met mijn buitenlandse vriend, daarna lunch en.....op pad.

Ik ging op pad naar de Inbrengwinkel, maar kwam iemand tegen, die ik allang kende, ook al hadden we niet vaak een gesprek.

Hij vertelde over zijn schattige dochter, die helaas was gaan hemelen en dan nog wetende, in mijn gebreide trui. Wat zou je nog meer kunnen wensen.

Hij had het er duidelijk moeilijk mee, een zware taak kwam tot een eind en haar missen was nog erger.

Het leven is niet altijd eerlijk, dus vraag ik, wat hij nu zoal doet en hij vertelde me over “De ZONNEBLOEM’’. Een Vereniging, die eenzame mensen opzoekt en een praatje maakt.

Ik zeg: “Kom dan maar een keer bij mij langs”. Dat flapte ik eruit, maar daardoor vertelde hij over de mogelijkheden en de reisjes van “DE ZONNEBLOEM”.

Ik dacht, helemaal mijn ding, geef dus mijn telefoonnummer en hij weet, waar ik woon.

Ik zal gebeld worden en als het even meezit, ben ik binnenkort lid van “DE ZONNEBLOEM”. 

Hoe mooi kan dat zijn, zo kom ik nog eens ergens.

Of misschien niet, maar de gedachten alleen is al leuk.

 

Maar wat ik eigenlijk van plan was, ik wilde naar de Kringloop in de Witterstraat. Helaas bleek die juist vandaag niet open en omdat ik toch al op pad was, besloot ik Witterstraat 117 op te zoeken. 

Was al eerder gaan kijken, maar had niet het juiste nummer.

Daar woont namelijk een heel gezellig leuk mens, wat vroeger onze doktersassistente was, en wat voor één. 

Vanaf het begin, dat ik haar leerde kennen, was ik fan van haar, maar wat heel leuk was, ze leerde mij ook steeds beter kennen en voelen we als vriendinnen, ook al zit in leeftijd er bijna honderd jaren tussen, nou...dat is een beetje overdreven.

Enfin, we vinden elkaar leuk en ik zie haar en zij ziet mij en roept: “Wat een verrassing”.

Sneu genoeg moet ik toegeven, dat ik andere bedoelingen had, maar dit was ook wel héééééééél leuk.

We hebben heerlijk geteut en met een beetje geluk tover ik haar tevoorschijn.

Het werd Pablo, het hondje uit Spanje.

We dronken samen koffie, we teuten zoals we altijd doen en de tijd vliegt.

Twee schattige hondjes, waarvan Pablo en ik meteen een band hadden. Ik denk wel, dat Pablo dat met idereen heeft.

Daarentegen had Jellie niet dat gevoel, maar alles mag.

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan en ook de hondjes moesten uit.

Dus Nini brengt me naar de Hoofdweg, waar ik rechtsaf sla en zij links. Nini, meid, het was weer super gezellig.

Ik ben weer thuis en zeg vol overtuiging, deze dag was een dag met een gouden randje.

Zo is het toevallig ook nog eens een keer.

èFVé