Zomaar een Vrijdag....

10 Februari 2023

Zomaar een dag. Zonder grote plannen ging ik op weg. Even langs de “Kiekshop” en vandaar richting het Lariksbos terug.

De Kiekshop was niks te kieken voor mij, dus over de Witterbrug, richting het bos. 

Bosje eigenlijk. Nu er bijna geen blad aan de bomen zit, zie je er dwars door heen.

Ooit wandelden we daar met onze buitenlandse vriend, toen was alles volop in bloei en groei.

Helaas was de zon er niet steeds bij, dus dat maakt alles wat triester, maar toch een paar fotootjes gemaakt.

Nog net voor ik het bos inging, langs de Bungalow’s, hoorde ik een specht en bleef staan.

Een bewoner van één der huisjes kwam bij me staan en vertelde over de spechten en wat voor geluid ze gaven.

Ik ging er helemaal in mee en plots vraagt hij: “Woon je in de Wijde Blik”?

Ik begin hard te lachen en zei: “Nog net niet”, maar maakte hem maar niet wijzer.

Dan moet ik er nog wel bij vertellen, dat de Wijde Blik een bejaardentehuis is.

Hij vertelde, dat de meeste mensen niks opmerken, maar dat ik alles hoor en zie en humor heb.

Ik gierde weer van het lachen en dacht, hier moet ik vandaan, anders heb ik straks nog verkering. 

Hij vroeg me net wat teveel, dus nam ik afscheid en ging met een goed gevoel richting het Lariks bosje.

Foto’s volgen hier.

Ook nog van het mooiste huis in onze buurt, maar alleen van de achterkant.

De voorkant was te donker, maar heus, die komt een volgende keer aan de beurt.

Al met al door de drek moeten lopen voor de juiste foto’s,  wees er maar blij mee, ik had er dus veel voor over.

Weer langs het “Oorlogsgebied” terug en nu stuur ik mijn blog naar wie wil.

Zomaar een vrijdag.

èFVé