Verslapen...

13 December

Vanmorgen heb ik me grandioos verslapen. Niet dat ik grote plichten heb, toch lijkt het, dat ik in en met alles te laat ben. Vannacht was weer niet top, teveel na moeten denken. Moeten is niet het woord, toch deed ik het.

Ben ik er wijzer van geworden? Zeker niet.

Ik verwachtte mooi weer, dat is het niet geworden, dus wat dat aangaat heb ik geen haast vandaag.

De was voor Anne draait, de was van hier moet nog opgevouwen. Allemaal saai werk en steeds maar weer, er komt geen eind aan.

Een late lunch gehad, het smaakte er niet minder lekker door. Alles gaat wat later worden vandaag.

Vanavond opnieuw geen hapje uit de Slow-cooker, ik had een lang gesprek met ex-buurvrouw/vriendin Kina en dat was fijn.

Ook nog een fijne e-mail van een verre vriend en heel langzaam kom ik weer op gang. Ik zou me eigenlijk heel gelukkig moeten voelen. Moeten of echt voelen, daar zit een groot verschil in.

Niks moet, alles mag, dat is een motto door me zelf vaak herhaald. Doe er wat mee, Froukje.

De Corona speelt me parten, ik denk, dat wel meer mensen daar last van hebben?

Meer nieuws zit er vandaag niet in.

M’n avondmaal wordt simpel en lekker. Gebakken aardappelen/gekookt eitje/rauwkost.

In ieder geval een kleurig geheel, dat klaart de lucht misschien?

FrAn