1 December 2020
De dag begint met regen en geen Internet.
Gelukkig heeft het laatste zich hersteld en dan kom ik erachter, hoe afhankelijk ik ben geworden van Internet.
Al m’n contacten lopen via Internet. Niet meer voor te stellen dat we zonder zouden moeten.
Grenzen zijn er nu niet en zonder Internet zijn grenzen weer echte grenzen en kunnen we onze dierbaren niet meer één twee drie bereiken.
De zon komt door, dus alles lijkt weer wat vrolijker te worden.
Vandaag geen echte plichten, voelt ook weleens lekker.
De koffie geurt en daar ga ik
eens uitgebreid voor zitten, plakje koek erbij.
Tot straks.
Straks is nu.
Ik bedenk dat ik wel wil wandelen vanmiddag en wil m’n wandelvriendin bellen. Meteen gaat de telefoon.
Mijn wandelvriendin, ik al blij, maar ze kan niet wandelen, ze heeft een andere verrassing.
Ze bied me eten aan voor vanavond. Ook toegestaan, jeetje, wat word en ben ik verwend.
Dan vanmiddag maar alleen op pad. Toch maar weer de fiets? Ik denk er nog even over na.
Vanmiddag niet weggeweest en vanavond gegeten bij m’n wandelvriendin. Stamppot spruitjes, mijn eerste keer en het smaakte perfect, spekjes erin en worst erbij.
Eigenlijk had ik mezelf beloofd geen spekjes meer te eten, dat kan ik moeilijk eisen en het smaakte voortreffelijk.
Griekse yoghurt met honing erin als toetje. Mijn lievelings nagerecht.
Dit zijn even m’n laatste stuiptrekkingen alvorens ik in bed spring.
Eén, twee, drie in Godsnaam, welterusten allemaal.
FrAn
No comments:
Post a Comment