Yoga...

12 Oktober 2021

Yoga.

Mijn herinneringen gaan ver terug. Samen met m’n vriendin begonnen we aan Yoga en dat was geweldig. Yoga bracht mij tot inzicht, dat het leven niet zo haastig was, dan wat mij overkwam. Hatha-Yoga, dat was de naam. Volgens de berichten was dat voor de ademhaling.

Ik zal maar niet zeggen, wat het ons meer bracht. De houdingen waren tientallen en je gedachten stilzetten en achter de geluiden de stilte te kunnen horen, letterlijk. Het overkwam me.

Als het dan thuis hectisch was geweest, dan onderging ik vrijwillig yoga en vond de rust, die ik zo nodig had.

Dat was het niet alleen, vooral je ademhaling beheersen en goed gebruiken. Dat was het grootste wonder. Doorademen onder alle omstandigheden. Ik kon het overal toepassen en vond het een wonder. In het ziekenhuis, zelfs tijdens kleine operaties. Het was een wonder. De begeleiders waren verbaasd, wat ik kon zonder verdoving.

Nu zie ik het als een levensstijl en gebruik het nog dagelijks, uitschieters te na gelaten.

Gisteren voor het eerst na jaren van stilzwijgen samen met onze dochter naar Yin-Yoga. Het zou minder zwaar zijn met minder of geen bijzondere oefeningen. Zogezegd rust in de tent.

Eigenlijk was ik op zoek naar een maatje van mijn leeftijd om vooral niet op te vallen, maar samen met Sonja, als zij het zelfs graag wilde? Toegestaan.

We gingen, ik warm gekleed, wist nog, dat je met Yoga snel je warmte verloor, dat was even verkeerd ingeschat en bleek de plek, waar het wonder ging gebeuren, een warme.

Ook daarin kan ik me vinden in een soort accepteren.

Natascha, als ik me niet vergis, was onze leidster, ben even vergeten hoe leidsters genoemd werden.

Het klinkt allemaal wat geheimzinnig, maar niets is daarvan meer waar. Yoga is al zo verwesters.

De oefeningen zijn in één zin niet uit te leggen, ik zou zeggen, neem een proefles. Het voelde goed en de herkenning was er. 

Vooral de pijnplekken, die zijn er wel als je 84 jaren jong bent. Het werkte perfect. Alles kan ik niet benoemen, maar mij heeft het meteen al geholpen. Mijn rug was namelijk totaal uit z’n voegen en voor een hele poos was ik daarna weer zonder rugpijn.

Tuurlijk kun je zelf ook de tijd er voornemen, geloof me, dat gaat niet lukken. Hier moet het en voelt het als een verademing. Steeds weer andere houdingen en Natascha was heel duidelijk, zodat ik het ook weer snel kon toepassen, terwijl snel niet in de Yoga-taal voorkomt.

De laatste episode. De klankborden. Kennen doe ik ze wel, maar herkennen niet. Nooit iets mee gedaan en nu was ik heel benieuwd. Misschien stapte ik er te nieuwsgierig in.

Klanken, links en rechts, achter en voor, maarrr:

Het voelde voor mij niet goed, ik wilde ze rangschikken. De juiste tonen bij elkaar, zodat ze elkaar konden versterken en in mijn oren mooier zouden klinken.

De lage tonen kwamen me te dichtbij en daar schrok ik van.

Ik denk nog steeds na, is dit, zoals ik het voel, wel het juiste gevoel? Prachtig scala aan klanken,

voor mijn gevoel niet bij elkaar passend. Het zou zoveel beter kunnen (???). Voor mij dan althans.

Wel heb ik me meteen opgegeven, tenminste, ik reken op Sonja. Misschien doe ik deze Yoga tekort in mijn beoordeling. Ik zou zeggen, Natascha, help me dan. Ik voel wat ik voel, is dat verkeerd?

Voor de rest, geweldig, ik zou vandaag alweer willen, bij wijze van spreken.

èFVé