14 Oktober 2021
Sinds gisteren heeft dit ouwe mens een ander vervoersmiddel. Het heeft even geduurd, eer ik eraan wilde, maarrr moet toegeven, ik word oud, oftewel...ik ben oud.
Sinds een poos is m’n evenwicht uit balans en daar moet ik mee leren omgaan.
Zwabber langs de weg en als ik moe ben, kan het eruit zien als zijnde dronken. Misschien overdrijf ik nu, dat zou best eens kunnen. Onzeker ben ik wel.
Zelfs na veel geduld komt m’n evenwicht niet terug en meldde ik m’n kinderen: “Bestel maar een rollator”.
Dat was meteen rond, waarschijnlijk hadden zij dat al eerder ontdekt dan ikzelf, dat ik er eentje nodig was.
Zijn naam is Tuut-tuut geworden. Anne heeft een Audi en ik vind vanaf m’n kinderjaren een auto een Tuut-tuut. Zielig he? Dan maar!
Een rondje was me genoeg, want....spierballen moet ik nog opbouwen. Heb van dat kleine rondje al spierpijn. Maar volgens m’n overbuurvrouw loop ik er prachtig rechtop achter.
Een goed begin? Oké, een goed begin.
En hoeveel heeft dit ouwe mens gelopen? Eén kilometer!
Jeetje en nu al pijn in m’n armen. Dat kan nog wat worden. Vijf kilometer is m’n streven, daar kwam ik allang niet meer aan toe.
Dus, als iemand een oud mens met rechtop-rug en opgetrokken schouders ziet lopen, dan kan ik dat zijn.
Dit is het relaas over mijn Tuuttuut.
Tussen haakjes, de buren reageren heel aardig, dankjewel mensjes...
èFVé
No comments:
Post a Comment