19 Februari 2022
Sinds een poosje bezoek ik samen met m’n dochter Yin/Yoga.
Niet wetend, wat het precies betekende, eerst dus geïnformeerd en doordat ik in eerdere tijden jarenlang Yoga beoefende, heb ik samen met m’n dochter de stap genomen.
Allang last van rare/ongemakkelijke pijntjes in m’n rug, daarvoor bleek dit de oplossing.
De eerste les was aftasten, maar de leidster bleek een heerlijk mens te zijn en in het normale leven zo actief en druk, dat ik mij even niet kon voorstellen, of dit kon.
Zo’n leidster met zo’n actieve geest in denken en doen en druk in doen en laten.
Maar...zodra de les begint, is ze de rust zelve en geef ik me graag aan haar over.
De oefeningen zijn heerlijk, haar zachte stem tijdens de rust-pauzes geven me alle rust, die ik niet meer zou willen/kunnen wensen.
Mijn dochter valt soms in slaap, als ze moe is. Mijn dochter, dan praat je ook over een vrouwtje met doelen in haar leven.... Ze komt ze allemaal na.
Ik ben de luiheid ten top, maar ben dan ook de oudste.
Onze kleindochter is te jong voor onze groep, zij gaat in het vervolg een stapje hogerop.
Ben er nog niet helemaal achter, uit hoeveel mensjes onze groep bestaat, dat maakt niet uit.
Dat weet ik nog van al mijn jarenlange Hatha-Yoga. Een soort overwinning op mezelf.
Het lijkt, of ik ben uitverteld? Nee, er gebeurde vorige week zoiets leuks. Er was mij niks over verteld, maar onze kleindochter ging mee een proefles doen.
Ik was zo blij en wild. Het was dan ook zo’n leuk idee, oma, dochter en kleindochter, allen in één les.
Het was heerlijk en wat nog leuker was. Nadien kregen we via de computer foto’s te zien van onszelf.
Waar kom je dat tegen?
Onze leidster NATASCHA, had stiekem de foto’s gemaakt, onze kleindochter was de enige, die het had vernomen.
Bekijk de foto’s en maak een diepe buiging voor deze drie generaties.
Hier moest ik een blog over schrijven, het maakte me zo blij.
Dankjewel NATASCHA...
èFVé
No comments:
Post a Comment