Fietsles...

 5 Mei 2022

Bevrijdingsdag.

Gisteren een fietsles mogen hebben. Het voelde goed, alhoewel dit ouwe mens blijft sukkelen op en met bepaalde handelingen.

Zonder ondersteuning begon ik het karwei, wat achteraf niet echt snugger was.

Vannacht moest ik even voor een pp uit bed en kon waarachtig niet op mijn benen staan, zoveel spieren zaten op slot.

Zonder ondersteuning is dus geen goed idee voor mij. Bovendien heb ik daarna te voet met rollator ook nog actie moeten ondernemen, al met al misschien wat veel.

Maar....we gaan ervoor, vandaag met ondersteuning het terrein bij de buren onveilig gemaakt en....het voelde goed. Nu de oprit nog en dan weer even pauze.

Vanmiddag te voet naar Anne, mijn man voor 60 jaren. In den beginnen besloot ik deze week over te slaan, maar er komen al zo weinig mensen naar hem en wie weet hoelang of hoe kort hij nog in ons midden is.

Ik ga, heb ik besloten.

Degene die mij lesgeeft, is een ontzettende geduldige vrouw en ik waardeer haar erg. Ze heeft me nu al zoveel dingen duidelijk gemaakt en volgende week helpt ze me weer, maar gaat dan zelf ook op de fiets.

Ik zie er nu al naar uit. Dat had ik niet kunnen denken.

Daarna nooit meer met de rollator naar Anne maar met de 3-wiel-e-fiets. Anne zal het heel interessant vinden, hij is dol op fietsen en weet er erg veel van, maar dit is nieuw voor hem.

Jammer dat zijn leven zo zal eindigen met de ziekte, die oudere en zelfs jonge mensen laat lijden.

Voorlopig nog met de rollator, het kost enorm veel tijd, alles met die rollator te moeten doen, dus heb eigenlijk nu wel erg veel haast te fietsen op mijn nieuwe/oude fiets met nu 3 wielen.

Wens me maar succes, ik heb het nodig.

èFVé