27 Oktober 2022
De griepspuit, het is weer tijd en de tijd is vandaag.
Gelukkig dat Ronald, zoals de laatste jaren, me meeneemt en ik niet met de rollator naar binnen moet.
Lopen mislukte grandioos, maar ik herpakte mij na vanaf het parkeerterrein naar de kerk te moeten gaan, wel aan Ronalds arm. Hij is mijn trouwe begeleider.
Maar vandaag had het gekund.
Ik was er al een beetje nerveus onder en was zo dom, mijn arm nog niet te ontbloten en was daardoor te laat mijn eigen Arts te mogen/kunnen kiezen. Ze stond achteraan in de rij prikkers.
Helaas...pindakaas.
De prik is een fluitje van een cent en zo kon ik weer in de rij om naar buiten te gaan, dwars door de kerk, dat dan weer wel.
Ronald kwam achter me aan, ik groette mijn Arts. Het is niet de plaats een gesprek te beginnen, maar wel zei ze: “Dat is lang geleden?”. Ik zei: “Ja”. Maar moest doorlopen, zag nog net een kans haar tegen haar hand te tikken en nog moet ik aan haar woorden denken.
Niet alles gaat goed, maar grote klachten kan ik het niet noemen.
Ronald kwam achter mij aan en samen liepen we weer naar de auto. Hij haalde mijn rollator eruit en ik ben nog een eindje gaan wandelen, alles nog eens overdenkend.
Ik herinner me nog, dat ik Linda heb gegroet, maar geloof niet, dat ik verder bekenden achter de tafels heb gezien.
Het werkt nog na, wil nog graag contact met mijn Arts. Mijn gevoel voor haar is en blijft liefdevol.
Dit alles moest ik even kwijt, misschien helpt me dit.
Liefs,
Froukje
No comments:
Post a Comment