3 Oktober 2022
Vandaag was een bijzondere dag.
Ten eerste kwam mijn hulp koffiedrinken en bracht me een prachtige sjaal/shawl mee. Legergroen met een prachtig patroon. Meteen omgedaan.
We zijn zelfs samen op de foto gegaan, maarrr, dat ging raar/gek, meer dan dat.
Mijn camera staat afgesteld op tien tellen, zodat dit ouwe mens tijd krijgt om de foto goed te kunnen maken. I love it, maar...sommige mensen onder ons vinden het net wat te lang duren en zo ook mijn hulp.
Een heerlijk mens, maar een foto van ons zal altijd een probleem blijven, tien tellen te moeten wachten! Dat schijnen we niet te kunnen, met als resultaat twee lachende meisjes. Asse ge mar leut hét.
Daarna nog apjes beantwoord en ook geprobeerd appjes te beantwoorden van mijn enige, mijn beste en liefste vriend van over ver, Australië.
Een beetje snel afscheid moeten nemen, want, toen mijn hulp Ilona, die hier louter kwam om samen koffie te drinken, ging en de volgende visite alweer voor de deur stond.
Een ex-buurvrouw van jaren terug stond voor mijn neus en dat was al lang geleden, dat we elkaar gezien hadden, dus een te snel afscheid van mijn allerbeste, liefste vriend.
Samen met ex-buurvrouw Aukje nog geteut en doordat haar gehoor het laat afweten, hadden we elkaar niet kunnen bellen en hadden we veel tijd in te halen.
Zo kwam het, dat ik laat aan mijn lunch begon en eindigde.
Mijn bedoeling was, na moeilijkheden gisteren, samen met onze zoon naar Anne met demensie zou gaan. Anne woont in een tehuis met vrienden(?) en vriendinnen(?)
Ronald geappt en ja hoor, dat was goed.
Samen naar Pa Anne en het was er goed vertoeven, het is me super goed bevallen en Anne was in een super-bui. Wat fijn.
Bij deze besluit ik alleen nog maar met één van mijn kinderen hem te bezoeken. Alleen gaan? Nee...even niet.
Weer thuis, even een opwarmertje warm maken, dat doe je meestal met opwarmertjes en Froukje is weer het Heertje. Klinkt wat raar, maar ik denk wel, dat iedereen die uitdrukking kent.
Ik ben een beetje in een dolle bui, vind het zo fijn, dat deze middag ging, zoals ie ging.
Eigenlijk een prima dagje.
Ilona bedankt, Aukje net zo’n portie en Henk van verre, je geduld werd heel erg op de proef gesteld. Voor jou ... tot morgen en de rest?
TOEDELOE...
èFVé
No comments:
Post a Comment