8 Februari
De sneeuwduinen achter zijn alleen maar groter geworden en ik zie er geen gat in, ze te verwijderen.
De achterdeur wil niet open en voor de schuurdeur is het nog erger.
Geweldig. Ik ben in tranen, ik word bevrijd.
Tegelijk dat ik hier boven m’n blog intik, hoor ik voor het huis ook herrie en daar is de buurman bezig met de taartenbakker (zijn zoon van 10 jaar).
Wat voel ik me een gelukkig mens.
Onze kinderen kunnen echt niet komen, de wegen zijn te slecht, maar van
de buren had ik het niet verwacht.
Wat blijk ik een zwartgallig mens te zijn.
Ik heb buren en ze zijn GOED.
Het spreekwoord van die goede buur is beter dan een verre vriend, blijkt toch te kloppen.
Ik heb een verre vriend, hij had me wellicht graag geholpen.
Hij zit zelf in een bijna hittegolf af en toe.
Verschil moet er zijn en verschil is er.
Het eindresultaat mag er zijn. Jammer genoeg was Mendel de bakker er
niet meer bij, van hem geen foto.
Niks kan dit meer overtreffen, hier stopt mijn blog voor vandaag.
FrAn
No comments:
Post a Comment