16 Juli 2021
Het is eindelijk zover. Ik sta voor acht uur op en ren tot ze komen. Af en toe een storing via de app. Gelukkig allemaal goed nieuws, niemand zegt af, Sonja komt er zelfs bij. In ieder geval voor de koffie.
Voor tien uur arriveren ze hier en wordt het een dolle boel. Sonja was er al en ik was precies op tijd klaar. Ik weet, dat ik nadien niks meer wil doen, dus alles wat moet, volgens mij, moet voordien.
Richtje kwam met een mooie Clivia en nog poezenboekjes, ook een envelop voor Ronald, van wie die ook alweer is? Al sla je me dood, ik zou het niet weten, maar zorg ervoor, dat ie ‘m krijgt.
Tijdens de koffie roddelen we over en weer wat mijn zus en ik zoal dom hebben gedaan en ook daar kan ik breeduit om lachen, het werd een dolle boel.
Ik had Sonja gezegd, dat we snel een kopje koffie zouden drinken en meteen op stap zullen gaan. Het leek erop, dat ik dat uit m’n duim gezogen had. Het werd later en later. Lang leve de lol. Familie, je moet het ermee doen en wat is het geweldig.
Het voelt, of m’n zus er even weer bij is. Daar had ik ook enorm veel lol mee.
Daar gaan we dan. Het bleek, dat Sonja op de fiets ook meeging, dat had ik niet begrepen.
Ze heeft gelukkig een e-fiets en zagen we haar de brug oversteken, waar wij zelfs nog niet waren. Je raadt het al, zij was er eerder.
Dan aangekomen in de eerste shop winkelen we ieder voor zich en God voor ons allen.
Ik weet echt even niet te melden, wie wat kocht, maar volgens mij hadden we allen wel iets gekocht.
Daar werd besloten, welke zaak de tweede zou zijn en met Sonja in overleg. Sonja weer snel op de e-fiets, we zagen haar gaan en wij dus niet binnendoor, en .....Sonja was er alweer.
Ik wordt alweer zo blij bij het schrijven van dit alles en zie het weer voor me.
Ik duik altijd meteen in de 50% korting rij en vond er iets. De rest? Ik zou het echt niet weten, maar volgens mij waren we allemaal zuinig, of er was niet veel, waar we voor vielen. Het maakte de pret niet minder.
Af en toe kwamen we elkaar weer tegen en Sonja MOEST naar huis, had daar een afspraak.
Wij vielen bijna om en besloten ons hapje te halen en daarna zouden we wel verder zien.
Gerrit-Jan en ik hadden al een soort afspraak gemaakt de dag ervoor en daar hielden we ons aan. Het was mijn beurt, dus een beetje baas was ik wel.
Gerda en ik scoorden nog een aantal bamboe vorkjes en waren gelukkig. Hoe blij kun je zijn.
Als een kind, het mag.
Intussen hadden we bericht van Tyrona, dochter van Ger en Richt, dat zij zich bij ons zou voegen met zoontje Jesper. Daar werd ik enorm blij van. Haar had ik al zolang niet gezien en dat knulletje? Vele foto’s en filmpjes van Opa Gerrit-Jan mogen ontvangen.
Voor hem werd het even wennen, hij sliep in de auto en dan werd ie wakker met al die grote mensen-koppen op zich gericht. We lieten hem met rust.
Even weer een afspraak waar we naartoe zouden gaan, we hadden nog tijd.
Voor ons allemaal bekende adresjes en ook daar gingen we allemaal ons eigen gang. Weer niet veel gescoord, maar het voelde zoooooooo goed.
Ons kleine ventje, al bijna vier jaar, moest plassen en dat bleek onmogelijk. Er werd zelfs geen uitzondering gemaakt voor een kind van drie jaar. Corona? Wat Corona.
Voor mij mocht ie tegen het gebouw aan plassen, maar z’n moeder was wijzer. Eigenlijk was ons aller hondje onrustig en zijn we weer verhuisd.
Het werden boeken, veel boeken, ik voor mezelf twee dikke puzzelwoordenboeken en een boek over BMW’s en eentje over Porsches. Ik moest vaak aan familie v.d. Meulen Jr. denken en dit zou dan het bewijs zijn. Alleen voor Desmond heb ik niks kunnen bedenken. Komt nog?
Voor ons ventje, Jesper genaamd, kozen ze een boekje en voor de tweeling, ook kleinkinderen van Ger en Richt, nog voor ieder eentje en dat was mijn gift aan hen. Sjonge jonge, durf je wel? Ze bleken vijftig cent per stuk te kosten, maar dat werd achteraf bekend.
Gerda rende af en aan om me te helpen en wat heb ik vergeten?
Het ventje drinken te geven. Deze oma heeft rode en zelfs groene ranja en toch???? M’n hoofd was leeg.
Daarna zakte ik in en moest nog wel wat eten. Streng zijn Froukje. Het werd de rest van de soep van gisteren met z’n exclusieve smaak.
Heerlijk, Grieks toetje erna en ook dat was genieten.
Als ik dit allemaal zo schrijf, voel ik me alweer zo gelukkig, dat zal niemand hierin kunnen lezen, voor mij was het een superdag.
Dankjewel lieve familie en dochter. Helaas geen foto van Sonja erbij. Volgende keer blijf je er helemaal bij? Of misschien zelfs nog met als extra Anouk?
Dit is weer de eerste blog na een hele poos. Zoon Ronald doet z’n best om op te knappen en ik geloof er helemaal in en dan is bloggen niet meer moeilijk. Het lukte me een poos niet.
Wat een relaas, is het nog leuk om te lezen?
èFVé/FrAn
No comments:
Post a Comment