Wandelen /Visite/Zondag

2 Juli 2021

Vandaag dus 3 km. gewandeld, terwijl ik ook al gesport had. Iedere vrijdag doe ik oefeningen. Voelt zo goed....

De wandeling voelde als iets teveel, maar wat ze wil, wil ze en doet ze. Het is lekker weer en dan wil je wat.

Ik dacht eerst naar Ronald te wandelen, maar z’n antwoord duurde wat langer, dan ik verwachtte en bovendien zwemt Desmond vanavond af. Ik weet niet of dat een handycap zou zijn, maar heen en weer wandelen??? Dat is vast meer dan 3 km..

Even bij het water gerust, zie foto.

Misschien morgen weer een rondje. Dan tellen we die erbij op en dan zondag ook nog. Wie weet tot welke hoogte ik kom.

Hopen mag...

3 Juli 2021

Vandaag niet gewandeld, bezoek gehad van een lieve vriend en daarna onze zoon en gezin bezocht. 

Desmond haalde vrijdag z’n 12de zwemdiploma, daar moet oma wel even op reageren en mijn zoon en schoondochter wil ik graag geregeld zien. De periode waar ze in zitten is best spannend.

Boodschapjes gehaald en hen ook wat gebracht en voor de rest een rustige dag.

Op de fiets en misschien wordt er morgen nog gewandeld.

De TV bracht me weer een goed programma. Een Belg en zijn maten reizen en trekken door de hele wereld en iedere zaterdag weer een nieuw avontuur.

Erg mooi; aardige mannen en als het me zou interesseren, nog veel over de geschiedenis beleven. Ik ben het zo weer kwijt en leef meer in het NU en waarom.

4 Juli 2021

Zondag...

Ik werd verrast door Sonja, samen dronken we koffie en vertelden elkaar wat we nodig vonden. Het voelde heel goed. Zij is op dit moment even de enige die komt koffiedrinken.

Niet helemaal waar, deze week kwam Anouk me assisteren om kontakten van Anne’s wonen duidelijkheid te geven voor hem en mij. Ik ben zo’n bange-schijter en durf dat niet alleen.

Telefonisch nog wel en nog ken ik m’n angsten. Anouk loste het op en samen aten we Gorgonzola nogwat.

Dat was donderdag trouwens al, ik loop achter.

Sonja ging naar huis en ik beantwoord m’n e-mail, voor zover mogelijk.

De middag moet voor mij nog beginnen, dus wie weet, zit er nog een wandeling in?

Morgen gaat Anouk met me mee naar o-pa-Anne en ik hoop, dat ie dan blij is.

In het verleden had ik een vriendin met een geweldige hond en als ik dan zou komen, dan vertelde ze heel opgewonden: “Froukje komt”.

En dat meerdere malen, zo vertelde ze me later.

Toen ik dan uiteindelijk kwam, was de hond stapelgek en kon niet stoppen met mij aandacht geven.

Zo zou ik het eigenlijk bij Anne ook kunnen doen. Bruine (honden)ogen heeft ie al en soms zijn mensen net dieren, vooral als dementie een rol speelt.

Schandalig zo ik nu denk?

Misschien, het zou leuk voor Anouk zijn en ook voor Anne, want blij-zijn is niet favoriet bij hem en als het zo zou lukken.....goed toch?!

Voor mij een soort overwinning in contact-leggen.

èFVé/FrAn