22 Juli 2021
De bedoeling was ergens anders dan thuis te lunchen met m’n dochter. Ik verheugde me erop en zij ook, dacht ik. Maaaaaaaarrr...... het bleek niet mogelijk.
Ik was er helemaal klaar voor, Sonja zou nog informeren, of lunchen alweer kon in de kampeerhal de Vrijbuiter in Roden.
Ze belde me en zei: “Mam, ik kijk op de oprit en kom erachter, dat ik geen auto heb. De mijne uitgeleend aan (zoon) Koen en Jan is met zijn auto aan de rit”. Dat was lachen, maar daarom niet getreurd, wachten tot vriend Jan weer thuiskwam en dat was ongeveer 2 uur.
Ze belde opnieuw en ging ons uitje, wat ook echt nodig was, door. Op naar de Kampeerhal in Roden. Dit ouwe mens moet een nieuwe WC, de andere blijkt niet meer te voldoen en dan is haast geboden.
Aan gekomen in Roden, de Kampeerhal binnen getreden en wat was dat een Walhalla. Van alles in de aanbieding. Alsof we geen kleding hadden, volgden we alle afprijzingen, waar ik nog een mooi hemd tegenkwam.
Sonja zag meer, zij gaat volgende week nog met vakantie, dus kwam dit uitje heel goed uit. Uren hebben we er doorgebracht en ieder bankje was voor mij. Het was erg leuk, nog iets gebruikt in het cafeetje en maar weer sjokken tot in bijna alle uithoeken. Ook opzoek naar een WC.
Schoenen zag Sonja en wat voor schoenen, bergbeklimmers volgens mij, ik zal het wel mis hebben. Sonja zag nog meer prachtige dingen die voor vakantie nuttig waren en uiteindelijk gingen we voor mijn WC voor op de overloop.
Het werd een heel andere, deze is gemakkelijk te tillen en kan ik beter aan. De oude was zo zwaar, wat me amper een breuk opleverde het ding beneden te moeten legen.
Al met al een hele leuke middag. Afgerekend en daar was nog een hoekje met ijs. Dat hadden we wel verdiend, yoghurtijs met iets van kersenrood erdoor in een eetbaar koekje.
Ik denk dat we ongeveer twee uur zijn vertrokken en nu is het precies zes uur.
Jammer van ons etentje wat over ging, maar toch....een geslaagde middag. Ik tik deze blog in met de tong aan de grond en niet van de honger. Dat moet ik nog bedenken, wat dat zal gaan worden.
Ik hoop voor Sonja, dat Jan het eten al klaar had, dat is het geluk hebben van samenwonen.
Even bijkomen en daarna even een snelle hap en ik mag de hele avond zitten of hangen of liggen.
En vannacht? Lekker piesen op m’n splinternieuwe WCtje.
Wie doet het me na?
èFVé/FrAn
No comments:
Post a Comment