14 Augustus 2021
Gisteren vrienden....een begin van een schrijver uit het verleden, Godfried Bomans.
Laat ik verder gaan.
Gisteren, ik kon m’n draai niet vinden. Was al een poos niet bij onze zoon geweest en voelde me er niet prettig bij.
Meestal ben ik bang, dat als ik kom, het misschien niet gelegen komt, dus bel ik vooraf.
Het gaat goed met hem, op nog ongemakken na, wat waarschijnlijk te wijten is aan de medicatie van dit moment.
Lastig en ook niet gezond.
Doordat ik Jo en Ron wel had gezien en gesproken bij mij thuis, had ik kunnen zien, het gaat hen samen goed. Om hen niet te storen, wachtte ik af, tot gisteren.
Ik was welkom, heel welkom en mocht blijven eten. Dat is ook meteen, waar ik dan aan denk.
Niks moet, alles mag.
Eenmaal gezellig en discussie voerend met z’n drieën blijf ik vaak te lang. Het lijkt dan, dat ik bij hen in wil trekken. Dat is wat overdreven, maar het is wel zo, dat ik weggaan uitstel.
Durf daardoor een volgende keer minder goed de stap te nemen.
Misschien mag ik mezelf een kloek noemen? Mijn kinderen en kleinkinderen onder m’n vleugels?
Dat zou net weer wat teveel kunnen zijn, toch kom ik erachter, zonder hen kan ik niet leven.
Dit ouwe mens kon niks worden met haar nieuwe telefoon en wil niet zeuren, dus wacht af, wanneer een bezoekje mogelijk is.
Het was een kleinigheid en...misschien lukt het me een poos er goed mee om te gaan?
Laten we dat hopen.
In ieder geval was het een fijn samenzijn, ik hoop ook voor Koen. Die knuffel houd ik tegoed. Die akelige Corona ontneemt al m’n contacten, zijnde knuffels.
Als ik eerlijk ben, dat lukt me soms niet. Als je alleen komt te staan met enkel e-mail en apps-contacten en heel af en toe een bezoekje, dan is die knuffel taboe.
Voor mijn gevoel is ieder mens een lichamelijk contact nodig en ben ik vast geen uitzondering.
Ik dwaal af....wilde schrijven over gisteren.
Het was een fijne dag met app,.foto’s, e-mailtjes en...werkelijke aanwezige contacten.
Dit wilde ik even kwijt...
XXX Froukje Vogelsang
No comments:
Post a Comment