Zaterdag...

14 Augustus 2021

Zaterdag zat ik nog even weer aan het water. Een man kwam op een bankje naast me zitten en vroeg hoe laat het was. Ik gaf de tijd door en hij begon z’n geklaag. Werkte in de zorg en was moe en moest even bijkomen.

Bleef het daar maar bij. Hij vertelde teveel en ik was het niet met hem eens. Kon het niet nalaten hem in de reden te vallen; ben ik goed in hè Ronald.

Zijn ouders waren hippies en sliepen op de dam enz. Waren tegen alles wat de regering deed en eigenlijk was hij het ermee eens en geloofde niet echt in de corona.

Hij had zich wel laten inenten. We werden het niet eens over zoveel dingen. Z’n moeder, die nu in een tehuis zat.

Ik geloofde dus dat hippie-verhaal niet en kon het niet laten, te zeggen, dat z’n moeder dan nu wel erg afweek van haar hippiegedrag en toch de maatschappij moest omarmen.

Hij was tegen de Marokkanen, zelf Molukker en ze zagen hem soms voor Marokkaan aan.

Weer kon ik het niet laten en zeggen, dat de oorsprong van de mens in den beginne goed is, dat we allemaal naakt ter wereld komen.

Daar werd ie even stil van. Ik zei, dat verveling de grootste oorzaak was en wat de afkomst ook moge zijn, dat ik daar niks meer over wilde horen.

Ik stapte op, zei, dat ik het fris vond worden en groette hem en wenste hem succes met z’n verdere leven. Hij leek verslagen en ik voelde me een stuk beter dan hem.

Wel sneu, dat was niet, wat ik wilde, maar mijn felheid zou hem geen goed doen.

Zulke gesprekken kunnen zich ook vormen bij het water op een bankje. Er staan gelukkig drie, dus niet op één bankje met hem hoeven zitten.

Ik heb er nog een nare nasmaak aan over gehouden. Wilde hem niet terecht zetten, maar zijn denkwijze was niet de mijne.

Hij vertelde, dat ie een keer tegen iemand de tijd vroeg om een gesprek te beginnen en dat de ander geen interesse had.

Toen wist ik gelijk, waarom hij de tijd vroeg, was het zat. Ieder mens mag mens zijn, ik wil niet oordelen, maar hoef het toch ook niet altijd eens te zijn met iedereen?

FrAn