12 februari 2019
De dag begint goed. Vannacht een rustige nacht, dus goed geslapen
beginnen we de dag fris en vrolijk. Het is weer was-dag voor Anne en Tsjerk
kwam weer z’n intrede doen. Alle onderdelen aan mijn Anne werden onder handen
genomen. Daarna dronk hij een kopje koffie mee.
Deze dag voelt nu al als een geslaagde dag, laat ie fijn zijn.
De was draait en de wandeling is in de maak. Anne heeft nog even andere
werkzaamheden te doen, hij is een actief kereltje en bewegen is goed voor hem.
Anne onderhoud de containers, soms gaat het wat apart. Een Ikea-bakje
lag in de plastic-afval. Het is inderdaad plastic, maar deze wilde ik nog even
bewaren en .... gebruiken. Maar ook m’n broodbeleg kwam boven water. Ook uit de
plasticbak gevist. Rara hoe kan dat? Nu lijkt het, of ik alles controleer? Echt
niet, dit was de eerste dag na geleegd te zijn en ik opnieuw iets van afval
had. Schrikken, maar niet meer dan dat. Beter opletten Froukje.
Het Ikea-bakje
overleefde de ramp, mijn broodbeleg niet.
13 februari 2019
Gisteravond nog post met Anne naar de brievenbus gebracht. Dat was net
iets teveel. Ik heb ‘m op de rollator gezet en duwde hem tot ik niet meer kon.
Dat kreng, de rollator, ingeval jullie Anne denken, trok steeds naar rechts
voor mij en naar links voor Anne. Wat een ellende. Maar we redden het en Anne
vond het zelfs een goed idee voor vaker. Mag ik mezelf wel even in de handen
spugen.
Ik ben gaan douchen, moest de volgende dag, vandaag dus, naar de
cardioloog. Net voor m’n serie weer klaar en zet de bril op en .....val in
slaap. ‘t Ouwe mens.
Vandaag een goed bericht. Alle uitslagen goed bij de cardioloog, bloed,
cholesterol, fietsen en hartfilmpje, alles goed voor mijn leeftijd. Poeh...dat
was spannend. Morgen is het Valentijnsdag, dan gaan we het vieren.
14 februari 2019
Valentijnsdag. Voor Anne kocht ik een appeltaart. Het enige dat ik nog
kan bedenken, wat ie nog zal waarderen. ‘t Is zo koffietijd, dus.....smullen
maar.
Vanmorgen de containers weer terug gezet in de buurt. Dat gebeurt al
jaren, behalve één overbuur. Hij vertikt het. Niet erg, maar ik wil ‘m toch een
lesje leren. Voor de eerste keer laat ik die van hen staan. Het voelt heel
raar, maar misschien begrijpt hij de hint? Die in de gelegenheid is, doet het, er is geen
afspraak over, vandaag was ik het. Ik weet het, het is niet aardig, maar soms
ben ik niet aardig. Punt uit.
De eerste wandeling zit erop. Het voelde heerlijk in het zonnetje. Nog
een gesprekje onderweg met Hennie Marree. Ik schijn berichtjes van haar niet te
lezen, maar heus, ik ontvang ze niet. Jammer.
Vanavond na het eten, of liever gezegd tussen de maaltijd en het toetje
door, wandelen we weer als het weer het toelaat. Nu ga ik nog even puzzelen.
Voel me een stumper, krijg de mooiste puzzel nu niet voor elkaar. Kan ik echt
niet uitstaan. Dus warm m’n hersenen weer op en puzzel verder.
De donderdagpuzzel is een Philippine. De mooiste, maar ook voor mij de
moeilijkste. De puzzel is uiteindelijk gelukt.
Vanmiddag kwam onze kleindochter en moest voor school een verhaal over
Opa schrijven en één dag ervan mag ik melden. Opa was die (bijna) vergeten. Zal
ik die morgen hierbij sturen?
Vanavond hebben we
nog even gewandeld en vanavond hoop ik, dat Ronald komt, met of zonder Desmond,
ik ben zo benieuwd.
FRAN
No comments:
Post a Comment