Onderkin, kipfilet...

31 Juli 2019

Ik heb een onderkin, anderen een rugzak.

Als jong meisje had ik al angsten voor zo’n zak onder je kin. Mijn moeder was een soort voorbeeld, maar .... ik had ze toen al erger gezien.

Ik ben gaan lopen met boeken op m’n hoofd, eerst eentje en zo opvoeren. Met het volste vertrouwen, dat het mij niet zal/zou overkomen.

Inmiddels ben ik 80+ en als ik nu in de spiegel kijk of een foto van de laatste tijd?????

Ik denk terug aan dat meisje van 10+. Het heeft niet mogen baten.

De sportschool heb ik bezocht en trainde m’n armen, ik voelde ze groeien. Waar zijn die spierballetjes gebleven? Verwaarloosd?

Kipfilet onder m’n armen, kippenstrot onder m’n kin, kakelen als een kip.

Misschien als kip geboren worden in m’n volgende leven?

Het zou niet goedkomen, ik lust te graag een ei, geen kuiken zou overleven.

Spiegels afschaffen, of er niet in kijken, een idee?

Ik doe het ermee. Die laatste jaren lukken ook nog wel met die extra’s.

FRAN

Fietsen, rolluiken, grote beurt, ventilator..

30 Juli 2019

Fietsen moet, fietsen zit ons in het bloed.

En laat Anne gisteren weer gefietst hebben? Zelfs met Liesbeth?

Verbaasd ben ik ervan. De eerste keer, net terug van vakantie en gelijk met Anne op de fiets? Wat leuk, helaas geen foto. Liesbeth, je bent een kanjer. (Liesbeth is van Vierackers/donk)

Het is koffietijd, dus drinken we koffie. De bel, Richard van Fa. Kroezon komt meten voor onze nieuwe rolluiken. Nu in één keer alles goed, dat hoop ik.

Ik deed open met de gedachten aan weer een nieuwe washulp. Iedereen komt n.l. achterom. Staat er een grote vent met Kroezon op z’n shirt/overhemd. Vertel hem, dat ik de wasdame verwachtte.

Richard komt verder en zegt tegen Anne: “Waar zullen we beginnen?”. Ik schiet in de lach, 

Anne kijkt verbaasd en meteen leggen we Anne uit, wie Richard is. Een leuke gezellige vent.

We bestellen rolluiken voor en achter. We hebben het loopje naar de Fa. moeten oefenen, vandaar dat we wat laat zijn met bestellen. Ik wilde beslist, dat Anne erbij was en dat is gelukt.

Richard krijgt ook koffie en niet veel later, achterom dus, de wasdame. “Jonges jonges wat een drokte”.

Anne krijgt z’n beurt en Richard gaat buitenom meten.

Ik krijg een kopie van wat we bestellen en de prijs is van hoge klasse. Iets wat ik natuurlijk hoog nodig moet zeggen, dat we dan nog even moeten sparen.

“De levertijd is 8 weken”, meldt Richard en zegt er meteen achteraan, “dat is mooi, dan heeft U nog even tijd om te sparen”. Ik schiet opnieuw in de lach.

Het is 11 uur en al zoveel beleefd, hoe zal de dag verder gaan?

De ventilator kan nog niet naar behoren werken. Het snoer is tekort.

Op mijn bed kan het, maar eerlijk gezegd zou ik daar zelf heel graag willen liggen, als het mag.

Dus...Froukje, morgen op pad voor een verlengsnoer. Of hebben we nog? Ik ga op zoek. 

Zoekt en gij zult vinden?

Dat verlengsnoer zal er komen, tijd zat, toch?

FRAN

Hoolaadiejee

28 Juli 2019

Echt HOOLAADIEJEE.

Alles in overtreffende trap. Het mag benoemd worden, dus in overdreven vorm.

Ik mocht uitslapen. En is me dat gelukt? Voor een deel wel.

Maar wat geweldig is, het is Anne gelukt me m’n gang te laten gaan en af te wachten, wanneer z’n vrouw /partner /mantelzorgster Froukje van plan was hem te bevrijden van bed tot tafel.

Ik ben in een HOERA-stemming. Hoe de dag verder verloopt? Dat zullen we nog ontdekken, het begin is goed. Warm, maar goed.

Ik kan maar niet genoeg krijgen van m’n vrijheid/blijheid, maar zuinigheid met vlijt...weet je nog? Niks overdrijven. Mijn douche-beurt was naar volle tevredenheid, haar gewassen. Dus tot straks.

De koffie is gezet, we drinken een bakje en nog een bakje en alles naar tevredenheid.

Gisteravond kregen we van zoonlief een ventilator en daar ben ik superblij mee, ware het niet, dat Anne weer z’n angsten heeft en een plekje zoekt ver van de zachte bries van het apparaat.

Maar...daardoor verkiest ie nu wel de pui en die mag open. Alles na een omweg lukt uiteindelijk. Waarom zullen we het gemakkelijk doen, als het ook moeilijk kan?

Onze lunch zit erin, een eitje gebakken. Ik vraag niet meer: “Wil je een eitje, Anne?”. Ik zeg nu: “Hoe wil je je eitje? Gekookt of gebakken? “. Het werkt.

Wat eten we vanavond? Ik heb nog even tijd om me daar druk om te maken, we kunnen alle kanten op, zelfs de goeie.

Anne zit voor de tour, alweer de laatste dag.

Niet echt spannend, denk ik zo. Maar het is wel z’n rustuurtje. Het duurt niet lang, of Anne’s ogen gaan dicht.

Of, wat ook kan, hij gaat fietsen op zo’n trapgeval. Het kan dus alle kanten op, iedere kant is de goeie.

Maakt mij niet uit.

HOOLAADIEJOO, weer in overtreffende trap.

FRAN

Zo de wind waait, waait m'n jasje

27 Juli 2019

Graag zou ik meewaaien met de wind, wat een heerlijke verkoeling.

Kom binnen, kom binnen wind.

Wat een welkome verrassing, dagen geen wind en gisteravond ineens een briesje en vannacht harder.

Nog was de warmte niet zo snel verdwenen, want de temperatuur buiten ging niet omlaag. 

Pas in de morgenuren.

Even ademhalen, even de kop buiten de deur, héééééééérlijk.

De wasdame kwam, dronk koffie en ging en nu mogen we onze dag zelf indelen. Er moet nog wel van alles, dus niet te enthousiast Froukje. Houd je in.

 

De was, eerst de donkere was in de machine, het droogt goed.

Hé jongens, ik heb er zin in/aan. Waar aan/in?

Buiten, het moet straks kunnen. Er is binnen helaas nog veel te doen. Alle vervelende dingen voor me uit geschoven, dat gaat nu niet meer.

Spuug jezelf eens in je handen en doe, wat je moet doen.

Voor vandaag genoeg nieuws? Ik dacht het wel....

FRAN