Hoolaadiejee

28 Juli 2019

Echt HOOLAADIEJEE.

Alles in overtreffende trap. Het mag benoemd worden, dus in overdreven vorm.

Ik mocht uitslapen. En is me dat gelukt? Voor een deel wel.

Maar wat geweldig is, het is Anne gelukt me m’n gang te laten gaan en af te wachten, wanneer z’n vrouw /partner /mantelzorgster Froukje van plan was hem te bevrijden van bed tot tafel.

Ik ben in een HOERA-stemming. Hoe de dag verder verloopt? Dat zullen we nog ontdekken, het begin is goed. Warm, maar goed.

Ik kan maar niet genoeg krijgen van m’n vrijheid/blijheid, maar zuinigheid met vlijt...weet je nog? Niks overdrijven. Mijn douche-beurt was naar volle tevredenheid, haar gewassen. Dus tot straks.

De koffie is gezet, we drinken een bakje en nog een bakje en alles naar tevredenheid.

Gisteravond kregen we van zoonlief een ventilator en daar ben ik superblij mee, ware het niet, dat Anne weer z’n angsten heeft en een plekje zoekt ver van de zachte bries van het apparaat.

Maar...daardoor verkiest ie nu wel de pui en die mag open. Alles na een omweg lukt uiteindelijk. Waarom zullen we het gemakkelijk doen, als het ook moeilijk kan?

Onze lunch zit erin, een eitje gebakken. Ik vraag niet meer: “Wil je een eitje, Anne?”. Ik zeg nu: “Hoe wil je je eitje? Gekookt of gebakken? “. Het werkt.

Wat eten we vanavond? Ik heb nog even tijd om me daar druk om te maken, we kunnen alle kanten op, zelfs de goeie.

Anne zit voor de tour, alweer de laatste dag.

Niet echt spannend, denk ik zo. Maar het is wel z’n rustuurtje. Het duurt niet lang, of Anne’s ogen gaan dicht.

Of, wat ook kan, hij gaat fietsen op zo’n trapgeval. Het kan dus alle kanten op, iedere kant is de goeie.

Maakt mij niet uit.

HOOLAADIEJOO, weer in overtreffende trap.

FRAN