Poezen

19 Juli 2019

Mijn familie is dol op poezen.

Mijn oudste zus heeft zes kinderen, waarvan er twee in Amerika wonen. De foto hiernaast toont de oudste dochter te midden van haar tijdelijke poezen.

Zij doet vrijwilligerswerk bij een foster voor dieren en veelal thuis de moeilijksten. Dan is er iets met moederpoes en soms zelfs zonder moederpoes. Zij verzorgt ze, biedt ze aan en zeker weten, dat de mensen die daarop reageren de liefste poes ooit krijgen. 

Ze voedt ze soms samen met moederpoes, maar ook zonder, zo goed op. Allen zijn het schatten en ze wil dan ook de poezen afstaan, dat de plek die ze krijgen, de beste ooit is.

Soms redt eentje het niet en dan is het verdriet zoooo groot. Dan was de poes al ziek bij de geboorte.

Dit even over mijn oudste nicht, bovendien vriendin, we schelen maar 11 jaren en ik met m’n oudste zus 13 jaren. Een leuk puzzeltje.

Een band van jaren hebben we opgebouwd en zeker weten, die gaat nooit meer stuk.

Toen Gea geboren werd, woonden haar ouders nog bij mijn ouders in en sliep ze in de kamer, meer plek was er niet. De mannen der schepping rookten zelfs. Ze is eentje met bruine ogen geworden, misschien daardoor? Wie zal het zeggen?

Later bij het opgroeien kwamen ze naast ons te wonen. Kon het mooier? Ik zag dat wurm iedere dag en was (en ben) stapel op haar. In dat huis zijn nog 3 kinderen geboren, maar zij was de eerste, de beste voor mijn gevoel. Niet eerlijk tegenover de anderen, maar mijn gevoel was zo dicht bij deze Gea.

Later groeide ook het gevoel voor de anderen. De vijfde en zesde werden elders geboren, maar ze zijn me allemaal even lief, behalve dan deze snaak, dat zal nooit veranderen. Gea is en blijft Gea met een aparte klank. Het is een schat voor mens en dier.

Onderstaande foto laat de emotie zien bij het weerzien tussen ons. Gea woont al jaren in Amerika:

We zijn alletwee een beetje gek, m’n tante en ik.

Tja, ze is maar even ouder dan ik, maar ze is en blijft m’n tante en een Wunderkind vanaf haar geboorte. Ze stond altijd klaar voor mij, zag er altijd prachtig uit en jeetje wat een energie!!

Het schijnt dat ik dat trekje van haar heb overgenomen, ik ben ook een druk mensje, “A Hummingbird on crack”, vindt mijn man...

En we hebben nog een overeenkomst, we zijn allebei gek op poesjes. Ik woon in de US en foster voor de Humane Society, en m’n tante geniet mee.

Als ik één klein wensje zou hebben....ik wou dat we niet zo ver van elkaar woonden. Dat we samen voor de poesjes konden zorgen en dat ik zo nu en dan een kroket voor haar zou kunnen kopen!

En m’n grote wens?

Dat ik haar dagelijks kon knuffelen.

Is getekend:

Gea

Nog een paar laatste woordjes van dit ouwe mens, ze was de eerst geborene van m’n familie/zussen/broer en dat voelde als een wonder en laat ze ook een wonder blijken te zijn!

Hier stopt m’n verhaal met nog een “Dankjewel Gea”.

FRAN