1 Mei 2021
De verwachtingen van Mei zijn hoog. Afwachten, wat het wordt.
Gisteren na het sluiten van m’n blog toch nog leuke uurtjes beleefd. Een vrij nieuwe buurvrouw, die bij de club van vier hoort, wat niet kan door Corona, bood me thee aan, nadat ik contact had gezocht.
Ze had twee kleinkinderen in huis om op te passen. De oudste, 10 jaar, woont bij haar, de jongste, 6 of 7 jaar, mag ik af zijn, hadden het druk met van alles.
Heerlijk, kinderen, oma zijn nog mooier.
Het werd erg gezellig, het voelde alsof ik haar al jaren kende, ze is een stuk jonger, maar daar merk ik eigenlijk nooit iets van. Bedenk me dat onderwijl.
Beide kinderen wilden hetzelfde met één telefoon en dat kon niet, zodat de oudste, Nathalie, maar cake moest gaan bakken. Ze is 10 jaar en nadat ik alweer thuis was en gegeten had, stond ze voor de deur, met.....een plakje cake. En wel zo lekker.
Kleinkinderen, het is iets bijzonders, bedenk dat wel Oma Alida. Ze zijn groot, eer je het weet.
Anouk zou komen eten, pizza was de bedoeling, maar Anouk bleek verkouden. Wat we wel konden doen en dat deden we ook, shoppen. We zijn bij twee inbrengwinkels geweest en zelfs geslaagd en nog een andere tweemaal geprobeerd. Moesten in de rij en dat was beneden onze status/ons peil. We keerden hen tot twee keer totaal de rug toe. Jammer dan.
Tevreden waren we al, maar niet zonder een lekkere kroket te eten bij MIJN favoriete snackbar in Marsdijk. Ik geloof, de man kent me al. Met mijn familie komen we meestal ook daar terecht en “van Dobben” is en blijft onze favoriet.
Ik graag met mosterd, Anouk niet, waarop ik zei: “Wat jammer, anders had ik dat mee naar huis genomen, Desmond, (onze kleinzoon) is er dol op”. De man in kwestie keek mij aan en zei: “Je mag er wel een dingetje mosterd bij hoor”. Zo aardig.
Dus Desmond, ik heb er weer één.
Anouk bracht me thuis en ik tik de dag van vandaag in.
Ik denk, dat ik vandaag niet eerder weer boven kom, als ik naar bed ga. Even rust in de tent.
2 Mei 2021
M’n verre vriend z’n vrouwtje haar geboortedag, ze is gaan hemelen. Ik sta daar even bij stil. We houden haar in ere.
Zondag vandaag, de vierde dag, dat ik mijn nieuwe hoge schoenen draag. Eigenlijk te lang achter elkaar. M’n te korte broeken passen er zo goed bij, vandaag een paarse.
Het is even, dat je ‘t weet.
Voor nu...even snel boodschapjes doen, even tanden poetsen en gaan. Gisteren vergat ik tanden te poetsen en vertelde dat Anouk. Zegt ze: “Zie je niks van achter het mondkapje”. Hahaha. Het gaat even om het schone gevoel in je mond, vooral bij een (vals) gebit.
Met Sonja naar o-pa-Anne geweest, daarna nog boodschapjes gehaald en ik te voet naar huis en Sonja nam alles mee en bracht het bij mijn huis. Zo fijn, even weer een lange buitenwandeling.
Wat me ook nog overkwam, een buurvrouw, Annie genaamd, kwam me een bakje bonensoep brengen. Zo fijn. En lekkerrr..... Dus etenkoken hoefde zelfs niet en genoot ik van de heerlijke soep. Ik heb haar nog gebeld, wat voor kruiden ze had gebruikt, zooo lekkerrr.
3 Mei 2021
Ilona, mijn hulp, is jarig. Gisteren al gebak voor gehaald en vanmorgen van gesnoept. Zo gezellig met haar en nu laat ik haar mijn werk doen.
Voelt raar, maar ja, verschil moet er zijn. IK ben de Mevrouw (???). Gewoon de dingen, die ik niet meer kan, doet zij.
Ik kocht bij de inbrengwinkel een hes, echt een nieuwe. De prijs hing er nog in/aan.
Pas nu snap ik, dat mensen ‘m weer wegdeden. Een zwarte en de voering met doodskopjes. Niet echt een leuk idee.
Ik heb ‘m aan. Niet aan denken? Gewoon doen? Cool Cat was de zaak, daar kwam het vandaan. Ik voelde me rijk, nu zie ik het even anders.
Volgende onderwerp.
Ilona doet de bovenste plank met glazen vazen, ze wil het beslist. Ik laat haar maar. Meestal regelt ze, wat er MOET gebeuren. Van mij zijn de vloeren belangrijk, stofzuigen brengt me pijn in m’n rug, de rest, nou ja, die hoge dingen doe ik ook (bijna) nooit en dat weet ze.
Vandaag wederom m’n hoge zwarte schoenen aan. Met m’n paarse te korte broek. Samen met die hes? Heel mooi toch?!
Pas bericht van Ronald, of ik mee naar Anne ga. Zou het teveel voor Anne worden? Ik doe het wel, heel gezellig, samen met Ronald.
Samen met Sonja was gisteren. Ach ik merk het wel aan Anne. Misschien neem ik weer koeken mee, vindt hij vaak wel leuk, dat is dan voor de hele groep.
Het werd ontbijtkoek. Anne was vrij helder, vertelde zelfs over thuis. Niet veel, alleen al, dat ie thuis noemde, deed me al wat.
En de zee, die is er altijd bij.
Hij was koud, ik heb ‘m geholpen een shirt onder z’n trui te doen. Hij heeft kleding genoeg en hoeft niet koud te zijn. Het is n.l net herfst.
Voor Moederdag hoop ik mooi weer te krijgen, meer hoef ik niet.
Mijn dag zit er weer op en duik ik in bed, het is half elf.
Trusten allemaal...
èFVé
No comments:
Post a Comment