9 December 2019
Te vroeg
was het al opstaan volgens Anne.
Ik gaf er
niet aan toe, zes uur is vroeg. Normaal ben ik kwart voor acht beneden en op
zondag zes uur? Kom nou.
Kwart na
zeven sta ik op en op zondag? Mag het een beetje later zijn?
Voor Anne
bestaat er geen zondag, maar ik moet toegeven, dat ik gisteravond niet nog eens
verteld heb, dat het de volgende dag zondag zou zijn.
Toen ik
dan ook de trap op liep, dacht ik, moet ik nog terug om het te melden?
Ik
durfde het niet te wagen, want....als Anne dan begint te hoesten, heb ik mezelf
tuk.
Hij was
moe en wilde graag naar bed.
Ik ben
niet echt meer gaan slapen, maar hield toch voet bij stuk, zo ben ik nu
eenmaal.
Dan kan
ie later niet zeggen, dat ik het die andere keer wel toeliet.
Zo doen kinderen
en mijn Anne is af en toe ook een kind.
Wat heel
leuk is, we hebben gewandeld, oftewel, we werden vervoerd door de wind en terug
met moeite er in op.
Soms
gleed Anne zelfs met rollator en al van een oprit, waarop ik weer vreselijk
moest lachen en dan lacht ie gelukkig mee.
Zo doen we dat dus.
Er is
schaatsen voor, ik zal de TV snel even op de zender zetten, dan kan Anne weer
verder slapen.
Vannacht was alles rustig, dus...mopperen mag niet, al zou ik het hedenmorgen graag gewild hebben.
Dit is
inmiddels het grootste deel van de zondag.
FRAN
No comments:
Post a Comment