Sunday 1 December 2019

Weer geland...


1 December 2019

Gisteravond ging er veel mis in dat grote hoofd van Anne.

We moesten naar een eiland te plassen. Dat ging me iets te ver met de WC in de gang. Ik liet ‘m de WC zien en vertelde dat het echt de onze was en hij ging akkoord.

Vannacht was ik te moe om op te letten, maar alles is goed gegaan. We zijn weer aan land.

We wachten op de prik-dame Grietje K... Ik ben even vergeten wie er aan die naam kleeft. Ze belde pas, is iets verlaat, is iets akeligs gebeurd.

Een uurtje later dus. Anne heeft weer teveel tijd om na te denken en vraagt onderwijl koffie drinkend.....: “Moet ik niet nuchter zijn?”. Ik antwoord snel: “Je bent een nuchtere Fries, dus het komt goed”. Anne knikt tevreden.

Alle keren bij die prik-actie denkt Anne, dat het een operatie is en kan er nadien nog erg mee bezig zijn. Anet verdooft hem altijd een beetje, dus.....het klinkt als..... Deze keer komt Grietje K...

De koffie smaakt goed, samen met de Hema-stol, gekregen van familie v.d. Meulen junior.

Over de koffie valt ook nog wel wat te vertellen. Ik gebruikte altijd oude koffieapparaten, die bevielen goed, totdat ze stuk zijn en dan zit je zonder. Laat ik nu een aangetrouwde nicht hebben, die aan mij dacht bij het opruimen van haar moeders kastje. Hoera ik heb m’n favoriete kan weer en we drinken er al koffie uit.

Heerlijk Richtje, nog extra bedankt.


Grietje K. is er en ze is weer in m’n geheugen. Een reuze aardige vrouw en ik vertrouw mijn Anne aan haar toe.

De K staat voor Kappe.

Onthouden Froukje...

Anne las net iets voor uit de krant. “Een heel wijze vrouw”. “Dat ben ik”, vul ik aan, waarop Anne in lachen uitbarst.

Een beetje overdreven, maar toch.... als Anne lacht, geniet ik ook.

De rest leest ie zelf. Niks meer over die wijze vrouw gehoord.



De heel wijze vrouw, het artikel in de krant met haar foto.

Grietje heeft haar best gedaan, dronk hier een kopje koffie en is op naar de volgende cliƫnt.

Anne drinkt een nieuw kopje koffie en ik hoop, dat de “OPERATIE” meegevallen is. Ik word er zelf vaak een beetje onwel van, maar de verdoving helpt wel alles gevoelloos te maken.


De zon schijnt prachtig. Vanmiddag krijgen we bezoek van vrienden, wandelen zit er even niet in.

Even een uurtje geduld, misschien dan een klein ommetje.

Even weer om te wennen.

FRAN

No comments:

Post a Comment