Bezoekdag Anne

13 Januari 2021

Vandaag weer bezoekdag voor Anne. Ook al heeft hij geen idee, welke dag het is, ik probeer er toch een vaste lijn in te maken/krijgen.

De was brengen en de was halen. Wandelen wil ie nooit meer. Te koud of al gelopen en wel 10 rondjes enz..

Maar z’n prachtige verhalen zijn goud waard. Hij komt nog eens ergens. Ik ben benieuwd, wat ie vanmiddag weer te vertellen heeft. Hij blijft overal slapen.

Soms zijn er ook zwijgmomenten, komt er niks uit, maar zodra ik vraag, of hij liever wil, dat ik ga.....begint ie weer op te leven. Nee, dat dan weer niet.

Eigenlijk is ie veel opener dan hier thuis, toen alles nog oké was met hem. Alleen .... je kunt er soms kop noch staart aan vastbinden.

Ik ga er naartoe en verwacht niks, dan valt het altijd mee en ben blij met Familienet. Daar lees ik de bezigheden met hem in het middelpunt. Dat is echt genieten.

Ik hoop, dat de inentingen/injecties snel zullen komen, geeft weer wat meer vertrouwen.

De klok in onze huiskamer op batterijen stond stil, batterij dus leeg. Nu wachten op de juiste tijd en dan snel batterij verwisselen. Is gelukt, eindelijk loopt ie geen uur meer voor, het was even met krachtwoorden, het lukte niet snel.

Soms helpen ze, de KRACHT-woorden en de adem inhouden, dat hoort er ook bij.

Met een goed gevoel verlaat ik dit pand om bij de Kloosterakker de juiste woorden te vinden om Anne blij en sterk te maken.

Weer heel andere woorden.

Anne zat met de beide mannen van de afdeling aan tafel en leek geen haast te hebben te komen. Annemieke vertelde nog eens: “Froukje is er”. Anne keek mijn kant op en was verbaasd.

Ik riep nog: “Ben ik wel de moeite waard, jongens? “. Alle drie de mannetjes waren verbaasd,  de Stagiar lachte en Anne kwam uiteindelijk toch.

Het werd best weer gezellig en hij vertelde weer honderd uit. Was naar Duitsland geweest en zelfs naar de grens van Frankrijk en had ook tien rondjes gefietst.

“Dat moet je onderhouden”, zegt Anne nog eens duidelijk en mij aankijkend. Ik gaf hem groot gelijk.

We hebben de foto’s nog genoemd, die Ronald hem had laten zien en hij fleurde helemaal op en vertelde er van alles over. Dat is bekend terrein. Foto’s van z’n kinderjaren.

Zo vloog de middag voorbij en moest ik nog snel een bijzonder boodschapje bij AH doen. Dat was vervelend. Ik kom er nooit, ken er heg nog steg en moest hulp hebben.

Gered en ik ben weer heelhuids thuis met een tas vol wasgoed.

Toen ik bij de kassa kwam, zag de cassiere naar mijn tas met wasgoed en ik bood haar aan, die te bekijken.

Maar waarschuwde er wel bij: “Het is wasgoed, maar geen schone”.

Ze trok met haar neus en ik schoot in de lach.

Dit was mijn dag, genoeg erover.

FRAN