Gisteren en vandaag...

 31 Januari 2021

Gisteren de dag goed afgesloten, nog 6 km. en een aantal stappen gelopen, boodschapjes gedaan en moe, maar voldaan in m’n luie stoel terecht gekomen.

Met die gedachten begin ik deze nieuwe dag. 

Na een enorme lange nacht, van elf uur tot vanmorgen dicht bij tienen, ben ik weer op de wereld. Ik weet niet, wat me overkomt. Dat is me nog nooit gelukt. Voelt trouwens niet verkeerd.

Eerst douchen en daarna zien we wel weer.

Als je laat opstaat, voelt het alsof niks meer snel wil, alles gaat trager. Kan aan mij liggen natuurlijk.

De dag verloopt verder rustig, maar wel met veel app’s van neef Gerrit-Jan. Foto’s uit de oude doos. De meeste mensen die erop staan, ken ik, herken ik en zo appen we over en weer.

De zon schijnt en ik blijf vandaag zo traag als dikke stront, het zij zo.

Even m’n lunch naar binnen werken en dan naar buiten allemaal.

Nog even dit, West Australië is voor een deel in Lockdown, dus misschien komen mijn blogs niet allemaal snel over zoals ik gewend ben.

Maar dat is niet van belang, toch? Als het daar maar weer goed gaat. 

Het is zo’n groot land, dan zijn we nog lang niet klaar met die stomme Corona.

Ik schrijf het toch nog maar met een hoofdletter, zal geen kwaaie dingen durven zeggen, maar ophoepelen mag ie wel.

Mijn lunch zit erin en voor vanavond is nog een groot vraagteken, er kan van alles, toch ook een prettig voorgevoel?

Ik zal het niet meer melden, het jeukt me, de zon schijnt er roept me. Deze keer alleen, minder gezellig.

Het is wennen en alles went, behalve een vent. (Een prachtig boekje, ooit gelezen).

FrAn