10 Januari 2021
Precies op tijd kwamen de jongens van Cool Blue de diepvries brengen. Helemaal goed. Ik snel met de papieren aan de slag om de kast goed te leren kennen.
Komt er een auto langs m’n zijraam, zonder geluid ook nog. Ik kijk snel. Het waren SonJan. Ik dacht meteen, wat aardig, ze komen de diepvries bekijken. Ook dat, maar ze kwamen iets brengen. Iets geweldigs.
Ronald, onze handyboy, had een prachtige kist gemaakt als salontafel, maar door modernisering van hun kamer kwam de kist in de garage terecht. Ik was er altijd al verliefd op.
Het heeft lang geduurd, maar met geduld heb ik ‘m uiteindelijk mogen hebben en de jongelui brachten hem met hun auto.
Mag ik even huilen? Ik ben zoooooooo blij. Ik zeurde en zeurde al steeds. Wilde zelfs wel te voet met één of ander wagentje de kist halen, het kwam er niet van.
HIJ STAAT HIER IN DE KAMER. Zoiets moois, louter handwerk. Dankjewel Ronald, maar ook dankjewel Jan en Sonja.
Ik ben zo blij, niets kan dit vandaag nog overtreffen. Ik weet het, ik heb ‘m in leen, hij blijft van Ronald. Nu huil ik alweer. Ik zal proberen een mooie foto te maken en ‘m hier bij te doen.
Jeetje, wat kan een mens zich gelukkig voelen. Voor vandaag heb ik verder geen nieuws meer.
Hier was ik even niet op voorbereid.
Wat ben ik een gelukkig mens.
Liefs...
FrAn
No comments:
Post a Comment