Mooi weer en toch niet wandelen?

Nog steeds 8 Januari 2021

De bedoeling was te wandelen. Het is er niet van gekomen. Moe en vol van dingen die nog moeten was deze nacht geen goeie. Pas vanmiddag voelde ik, dat ik rijp was voor een middagje rust en ben in bed gegaan. 

Moet ik me schamen? Bij deze dan. 

Kwart over drie inmiddels, de zon is alweer in ruste.

Ik ben er weer en hoop alles te laten zoals het is om volgende week m’n schouders er weer onder te kunnen zetten.

Heb ik dan ook nog even wat te doen.

M’n evenwicht is niet zoals ik me wens, misschien na dit slaapje weer normaal?

Ik zal het zien, voelen en ervaren en er straks nog wat woorden aan vuil maken.

Morgen tussen negen en twaalf wordt de diepvries gehaald. Er is geen winkel open, dus moet ik het laten rusten. Na de pech van de week kan ik wel even zonder voordat ik me weer wil verdiepen in wat en hoe ik de volgende zal kopen.

Niet zonder de hulp van m’n naaste familie. 

Toch nog een snelle wandeling gemaakt, wel vlak bij huis, maar ook steeds een rondje verder. 

Het voelde goed.

Nu een poos gepraat via de telefoon met vriendin/ex/buurvrouw Kina en dat is altijd weer een geweldig leuk moment. We kennen elkaar goed, bijna door en door, zou ik zeggen.

Nu aan de snert van een andere buurvrouw, ach....het leven is zo gek nog niet en vanavond The Voice voor TV, tot 10 uur, daarna weer plat. Morgen zaterdag, ik zie er naar uit.

FrAn

9 Januari 2021

De diepvrieskast is opgehaald en de nieuwe is besteld. Ik was er even zat van, maar dochterlief en vriend zijn meteen aan de slag gegaan.

Zo de zaken nu staan, zal ie morgen komen. Hij, de vrieskast, is welkom.

Ikzelf probeer vanmiddag me te verplaatsen op de fiets, het weer lijkt goed, ik zeg duidelijk LIJKT goed, want veranderingen kunnen snel komen.

Even een lunch en daarna ben ik vrij als een vogel. Ik heet niet voor niks VOGELSANG.

Zo vrij als ik schreef, wilde ik het niet maken. Het kriebelde, ik wilde weer naar Anne en dat voelde erg goed.

Wel weer fantastische verhalen en een nieuwe stageloper uit Iran. Die was al met Anne een rondje gaan lopen. Volgens Anne doet ie het goed.

Ze lopen soms wel 50 kilometer, maar dan met een groepje en overnachten dan in een groot huis.

Ik vraag nog: “Een hotel? “. “Zo zou je het kunnen noemen”, zegt ie, blij dat ik het begrijp.

Anne was weer met z’n verhalen door het hele land geweest en blijft overal slapen. “Maar niet met iemand in bed hoor”, zegt hij er snel achteraan. Rijke mensen, arme mensen, overal hebben we het over gehad.

Ook een soort vriendinnetje, die er al tijden niet meer is. Die is altijd heel gezellig, maar hij heeft er niet verkering mee. “Dat zou te gek zijn”, vertelde Anne met een glimlach.

Ik laat hem maar praten en geniet van z’n vrolijkheid.

Ineens moest ik weg van hem, het weer veranderde en dan moet ik op tijd thuis zijn.

Kwam me overigens goed uit, nog even de nodige dingen gekocht bij de Lidl, behalve melk, wat ik zo nodig ben. Alle halfvolle melk op.

Al met al een goeie dag.

Froukje/Anne, ze horen weer bij elkaar.

Volgens Anne moet ik er maar komen wonen. Ik zeg: “ En waar slaap ik dan?”. “In mijn bed”, zegt ie en ik meteen, “Dan moet ik bovenop je liggen, geen goed idee toch?”.

Anne moest erg lachen, dan moest ik toch maar weer naar waar ik woon.

Was een bevredigend antwoord.

Ik ben inmiddels weer thuis...

FrAn