Een luie dag

16 Augustus 2019

Nog steeds ben ik lui, niet meer moe, maar echt lui. Het mag de naam hebben.

Vanmorgen nog wel gewandeld met die ouwe van mij, maar vanmiddag kwam de Fysio-therapeute en heeft ie zich zo moeten inspannen, dat een tweede wandeling er niet meer in zit. Tot grote spijt van mij.

Ik hoor ‘m nu in de tuin. M’n computer is boven en als ik daarnaar verdwijn, piekt Anne er snel uit, om te doen wat ie leuk vindt. Dat mag, dat moet, maar meestal doet ie het, als ik even boven ben en hoopt ie dat ik het niet door heb en niet merk.

Nou ouwe, ik heb alles door, maar zie het door de vingers. Ouwe mag ik ‘m ook niet noemen, dat is meer dan onfatsoenlijk van mij. Ik beloof, hier laat ik het bij. Daar is mijn baasje nog te goed voor, maar....oud is ie wel.

Vandaag kwam nog een ex-buurvrouw op visite, nog uit de tijd, dat we met de hele buurt omgingen. Wij zijn nu de laatsten, die hier zijn blijven wonen en/of leven.

Deze ex-buurvrouw is dus fit genoeg om even om een hoekje te komen, maar heeft het druk met haar kleinkinderen vooral.

Pas weer prachtige foto’s bekeken.

En zo verloopt mijn dag. Niet klagen maar dragen? Dit was een welkome afleiding.

Ik ga zo met eten aan de gang. Deze keer zuurkool met ananas/rode lange paprika/rode ui. Stamppot moet het worden en dan nog met magere spekjes.

Dan ben ik in overtreding, maar Anne vindt het heerlijk. Af en toe doe ik het gewoon.

Met deze foto’s sluit ik af. Het moet nog lekker worden. Echt lui ben ik dus niet? Nee toch?

Stamppot...

Ik jok grof, dus lieg. We hebben maar de helft gegeten en eten met plezier een andere keer de andere helft.

FRAN