Vandaag.
Vandaag is nog niet morgen.
We beginnen zonder zorgen.
Bij de winkel aangeland
begin ik met m’n volle verstand
de dag maandag te noemen
en wilde ik verbloemen
dat in de war was
en dat ontdek ik nu pas.
Dom genoeg
dacht ik nog,
dat ik me goed gedroeg.
Maar ook ik ben in de war met vandaag.
Ik ben zo verduvelde traag.
Vandaag is nog niet morgen.
Dus niet zonder zorgen?
Misschien is morgen wel weer goed,
niet dat het er nu toe doet.
Maar de angst is daar,
is dat zo raar?
Wij zijn nog samen,
anderen kunnen dat beamen.
Ik pas dus op hem.
Kom ik niet klem
als ik zelf niet alles meer weet?
Dat ik de dagen al vergeet.
Ik zal proberen
de kalender te eren.
Ik kijk vanaf nu alle dagen
en hoop “vergeten” te vertragen.
FV
No comments:
Post a Comment