Weer onderweg

23 Augustus 2019

Mijn baasje is weer onderweg.

Hé hé. Het was een klus vanmorgen. Luisteren doet ie wel, maar draait zich om en weg is het weer.

Het wordt een warme dag, dus geen skibroek onder de lange.

Maar Anne doet het toch. Dat kan echt niet, dus heel voorzichtig maar wéér melden, dat één broek voldoende is.

Hij trekt even een snuit naar mij, mompelt wat in zichzelf en gaat naar de kamer. Ik ga toch even kijken, want meestal doet ie z’n eigen zin. Ik kijk ‘m streng aan en hij doet die onderbroek uit. Hé hé.

Alles gaat trager vanmorgen, maar....samen zijn we sterk en is ie klaar voor de busreis, de bus die inmiddels gearriveerd is.

M’n vriendin zie ik niet zitten, wil ook niet zeuren aan de chauffeur. Maar een ander baasje, die eerst wel erg aan mij moest wennen, begint te praten.

Een nieuwe vriend erbij. Ik weet niet meer precies waarover en waarom, maar ik zeg: “Samen staan we sterk”. Maar dat was een goeie opmerking.

Hij lachte naar mij en zei: “Zo is het helemaal”. De eerste keer dat ik z’n stem goed hoorde.

De eerste keer dat ie meeging, had ik een discussie met Anne over de gordel, Anne begreep me niet. Dus riep ik harder: “DE RIEM, Anne!”.

Het baasje kromp ineen. Ik dacht toen, die blijft de rest van z’n leven bang voor mij. Temeer, dat Anne zei: “Die heb ik om”, en wees naar z’n broekriem.

Wat heb ik gelachen, samen met de chauffeur. Keihard !!!

Alweer iets waar het manneke erg van schrok. Jeetje, wat voelde ik me een kreng.

Nu hebben we vrede gesloten, dat is duidelijk.

Het rare was, mijn vriendin zat niet op haar plekje. Ze was nogal in de war de laatste tijd.

Vergeet het even, Froukje, op naar de Lidl, dat is wat jij moet.

FRAN