Onzorgvuldig van mij...

20 Augustus 2019

Vanmorgen ging alles even fout.

Anne had iets gedaan, wat hij en ik beiden niet snapten, maar het kostte wel tijd, het te moeten opruimen.

Daarna snel even eten, Anne zat al aan tafel, terwijl er nog niks gedekt stond. Met haastige spoed rende ik dus van hot naar her, onderwijl zeggend, dat het me niet zint.

Ik wil altijd eerst z’n pufjes als bescherming en ook z’n neuspufjes. Anne hield vol, eerst eten. Aan tafel, haast had ie ineens niet meer en ik zat er bovenop, dat de pil voor de maag er eerst in moet, daarna eten en dan de pil voor z’n spieren (spierziekte).

Dat moet heel zorgvuldig. Een en ander is me nadrukkelijk verteld door de Neuroloog.

Anne at z’n broodje, ik deed hetzelfde en daarna verdween Anne in de WC, waar hij een hele poos verbleef.

Inmiddels al half negen en natuurlijk kwam de chauffeur deze keer extra vroeg.

Ik had de rollator al buiten met de pilletjes voor tussen de middag.

Een extra voorzetkamer met een pufapparaat heeft ie altijd bij zich, meer uit voorzorg en voor hem een idee van veiligheid. Nog niet gebruikt, zolang hij het al heeft.

Anne maakte zich klaar, De chauffeur nam hem over en daar gingen ze. Ik zwaaide hen na en ook een aardige vriendin van Anne en mij zwaaide dapper mee.

Kom ik in huis, de puffen voor vanmorgen en ook de neusdruppen......vergeten. Mijn schuld, ik moet op hem passen en maakte me grote zorgen.

Nog gemaild met Annelies van Vierackers. Zij zag het probleem niet. Heel goed van je, Annelies. Anne weet dan al niet meer of ie het wel of niet heeft ingenomen en.....het ging helemaal goed. Zelfs geen extra pufje.

Thuis gekomen was ie toch kortademig, dus snel aan de puf en ook de neus kreeg een beurt en he he, ik ben weer rustig.

Dat gevoel van vergeten door mij, dat voelde zo verschrikkelijk. Ik ben z’n rechter en linkerhand, maar dan moet ik het ook doen.

Dit moest ik even kwijt. Had me niet zo’n zorgen hoeven maken, het ging allemaal goed, dus wat losser ermee omgaan zou een goed idee zijn?

Mijn held MAG niets overkomen door mijn schuld. Snappen jullie, waarom ik me zo erg ongelukkig voelde?

Ik mag blijven, Anne is niks overkomen. Die angst zit er zo in, ik zal proberen niet zo strikt te zijn.

Kan ik anders? Ik denk het niet. Het is en blijft onzorgvuldig van mij.

Ik heb gezegd.

FRAN