De dag die omvloog

30 April 2019

Een dag die omvloog...

Eerst kwam Ilona, Anne was al met de bus vertrokken. Ilona kwam me helpen.

We deden de dingen, die we wilden gaan doen. Anouk kwam, Ilona ging.

Samen zijn Anouk en ik naar het winkelcentrum gegaan voor de dagelijkse boodschappen. Was leuk, was gezellig en lekker.

Anouk een kaasbroodje en ik een broodje kroket. Toen konden we er weer tegen.

Anouk heeft me hier weer afgeleverd, we hebben nog even geteut en daar ging ze, onze kleindochter. Fijn dat ze langs kwam. Ik heb weer de aardappelen in huis en die worden enorm gewaardeerd door Opa Anne.

We eten hier aardappelen/groente/iets van vlees of stamppot met gehakt erdoor. Heel af en toe rijst, wat op velerlei manieren wordt klaar gemaakt.

Maar verder gaat ons eetpatroon niet. Dit gaat erin by Anne-boy en dan ben ik tevreden.

Ronald komt langs voor het handvat van de rollator en wacht samen met mij op Pa Anne. Anne kwam, zag en overwon. Ronald ging en wij deden ons ding.

Ik kan niet anders zeggen, dan dat ik deze dag geweldig vond en samen met Anne tot een goed einde bracht.

Morgen gezond weer op.

FRAN

Vannacht feest?

29 April 2019

Echt feest kan ik het niet noemen, maar de onrust als van een feest was er wel vannacht. Er sneuvelde zelfs iets en het was erg druk beneden.

Toch woont daar maar één persoon.

Uiteindelijk ben ik gaan kijken. Het feest was net beëindigd, het feestnummer lag op bed. Voelde zich niet zo goed en z’n maag knorde alsof hij honger had. Het was pijn. Dan is het moeilijk de oorzaak te vinden en ook de oplossing, wat het belangrijkste is.

Waar het van kwam, was een verward verhaal. Zo ik het uiteindelijk later op mijn eigen bed in volgorde heb gezet, denk ik, dat Anne iets gelezen had in de krant. Heeft het weer helemaal op zichzelf betrokken. Alle zand was slecht en daar groeit ons voedsel. Dat had hij gegeten en nu zat ie wel met het verkeerde zand in z’n maag. Moeilijk praten om dat te kunnen rechtzetten.

Ik had ook de kraan gehoord en erg lang. Hij had z’n handen moeten wassen, die waren zwart van dat vieze zand, dat was zijn verhaal.

Dan weet ik het even niet meer. Of ie een paracetamolletje wilde? Oh nee, alles was slecht.

Hij was al begonnen met de oplossing. Ik was erg benieuwd en vroeg of ik het mocht weten, wat de oplossing zou kunnen zijn. Zegt ie: “Gewoon in bed gaan liggen en wachten”. Ik gaf hem gelijk, kuste beide wangen, maar kreeg geen echt contact. Ben toch maar naar boven gegaan.

Volgens Anne lag hij boven en ik beneden. We lieten het maar zo.

Ik kon een tijd lang de slaap niet vatten en ben toen het stil was, gaan kijken. De verwarming brulde de hele nacht en wat bleek? De deuren stonden intussen allemaal open en dan is de verwarming er, om de warmte te produceren. Ik heb de verwarming wat lager gezet, de deuren dicht gedaan, nog een blik op Anne geworpen (met m’n ogen, geen echt blik, ben je gek?) en kon gaan slapen. Anne sliep de slaap der schonen.

Hé hé, wat weer een nacht. Ik was dan ook vreselijk verwend, het ging al zolang goed.

Vanmorgen niks meer over buikpijn gehoord en we hebben met de rollator zonder rem toch nog een eind kunnen lopen/wandelen. Alleen met rusten, dan moet ik ingrijpen en dat lukt ook. Hij wandelt nooit alleen. 

Voorlopig geen zorgen....

En wat brengt mij verbazing? Onze vriend Harrie brengt hier een rollator in leen. Een echte vriend en wat zei Harrie zelf? “Een compagnon !!! “. Zo mag hij zich wel noemen.

We hebben inmiddels al zoveel aan hem te danken.

Dankje Harrie.

FRAN

Rollator

28 April 2019

Hoe het kan, vertel het me maar. Anne z’n rechter rem van de rollator is afgebroken. Dat moet met geweld gebeurd zijn.

Hoe het dan ook gebeurd is, het is en blijft lastig. Hoe kunnen we nu wandelen? Hoe krijgen we vervanging? Het is weekend en even niks te regelen.

Toch vraag ik me af, hoe is het gebeurd? In de bus? Daar lag de rem niet, maar anders zou dat een optie zijn. Rollators/rollatoren zijn vervelende obstakels om mee te nemen.

Nu scheen de rem bij de deur van de Vierackers te hebben gelegen, toch weet ik zeker, dat Anne middels remmen dit niet kan hebben gedaan.

Hoe dan ook, het is en blijft vervelend en hoe moet Anne tijdens herstel of vervanging van de rem wandelen? Soms kan hij best goed lopen, maar ineens kan de kwaal toeslaan. Dat risico wil ik niet lopen.

Hopelijk is er snel een (tijdelijke) oplossing en is de rem te vervangen.

FRAN

Haar naam is Amy

26 April 2019

Haar naam is Amy. Waar ken ik haar van? Van m’n nicht Thea en haar man Willem. De eerste ontmoetingen waren zo geinig. Thuis bij (toen nog) oma Minke. Ze was nog een puppy en blij met iedere aandacht. Dan komt er iemand binnen, zij pikt haar aandacht en maakt haar stapelgek.

Die zij ben ik. Oma Minke was die keer niet blij met mij, want zij had de opdracht, Amy niet gek te maken.

Eigenlijk ben ik onschuldig. Ik lokte het per ongeluk uit en moest daarna erg lachen, wat Amy weer het idee gaf, dat ze meer dan gewild was. Rende op me af en weer terug en doordat oma Minke probeerde de rust terug te krijgen, rende Amy onder de tafel door, wat maar net kon. Probeer daar eens niet om te lachen.

Uiteindelijk ben ik sneller vertrokken, dan wat de bedoeling was, ik maakte het al te bond. Minke maar roepen, dat Thea dat zo niet wilde en het dier weer naar de plaats van rust bracht. Ik hoefde ‘m maar aan te kijken, dan rende zij weer naar me toe.

Even stilte, diezelfde Amy is te jong gaan hemelen. Na een nietszeggende ziekte volgens de dierenartsen is ze na een poos van lijden toch in haar slaap vertrokken, haar laatste adem uitgeblazen in het bijzijn van haar vrouwtje en baasje. Ik voel mee, hoe dat gevoeld moet hebben. Beide hebben er alles aan gedaan, geen geld bespaard om deze Amy te redden. Vooral omdat er nadrukkelijk was verteld: “Amy is gezond, geef haar tijd”.

Thea en Willem kwamen hier de oprit oprijden en even dacht ik, dat het Anouk was. Een witte auto en verder zie ik dan niet. Meteen schoot door m’n hoofd, iets met Minke? Thea haar moeder, mijn schoonzus. Nee, het was Amy. Te jong, ze kan/kon niet gemist worden, maar het enige goede is/was, ze viel in slaap in haar mand, zo het leek. Daar is ze gestorven.

Ik wist niet, wie ik het eerst moest troosten, beiden ontdaan natuurlijk, maar ook erg flink. Begrijpen doen we het wel, maar het blijft oneerlijk. Een maatje voor nog vele jaren had ze kunnen zijn. Helaas, ze is er niet meer.

Hierbij enkele foto’s om de herinnering in leven te houden. Wat was ze leuk, wat was ze lief en wat kon ze druk zijn. Zo houd ik haar in gedachten en hoop, dat Thea en Willen mijn blog kunnen waarderen. Ze weten ervan, het is in overleg, ook de foto’s zijn mij gestuurd door hen beiden. Amy werd een keurig opgevoed hondje, zeg maar HOND, een dier om van te houden, ze gaf liefde met haar leven en kreeg het ook terug.

Ze waren elkaar meer dan waard, Amy en haar huisgenoten Thea en Willem, dochter Amanda en kleinkinderen Bas en Fleur.

Amy zal nooit vergeten worden.

FRAN