Gisteren

8 April 2019

Sommige dagen verlopen anders.

Niet uit te leggen. Het was een drukke dag, maar wel een volwaardige dag.

Eens per week hulp voor huishoudelijke werkjes die me rugpijn bezorgen.

Toevallig ook nog vandaag een zinvolle visite, die bovendien meer dan zinvol was.

En dan nog eens, de arts bezoeken. Dat gesprek was goed en deed dingen in m’n hoofd veranderen. Niet met de snelheid die goed zou zijn voor meerdere partijen. Ik ben één partij en ik heb tijd nodig.

Dit is even een moeilijk uitlegbare blog. Dat zal ik dan ook niet verder uitleggen.

Het gesprek met de arts is het overdenken waard. Tot zover was alles voor mij duidelijk.

Tegen half vijf komt m’n eega thuis en ik vraag ernaar hoe z’n dag was. Er is altijd een notitie bij, die lees ik onderwijl. Een fijne dag begreep ik.

Daarna vraagt m’n eega, hoe het bij de arts was gegaan en hoe de hulp reageerde op z’n bewaarde dopjes voor goede doelen. Zij neemt ze mee en met meerdere dopjes worden er goede dingen mee gedaan.

Maar....het belangrijkste is, mijn man vraagt dingen aan mij en weet ze nog goed te formuleren ook en bovenal hij heeft ze onthouden.

Ik word helemaal warm van binnen, deze man wil ik niet kwijt. Sommige momenten zijn ZO goed. De andere, slechtere, wegen er niet tegen op.

Mijn beslissing is voorlopig deze: Ik parkeer m’n gesprek met de arts tot op een ander tijdstip, bewaar ‘m,  het was een goed gesprek, maar nu ga ik nog door.

Dit even om mezelf te blijven herinneren, dat niet alles in zijn brein weg is.

Vandaag zag ik weer MIJN MAN.

FRAN