Geweldig

15 April 2019

Geweldig, ik kan alleen op dit woord komen, als ik Anne nazwaai. Er gebeurde zoveel vanmorgen, ik zal proberen de juiste volgorde te houden/maken.

Allereerst hoorde ik Anne al vroeg de screens omhoog doen. Gisteren ook al. Potdorie, is hem weer gelukt, dacht ik nog. Ik berg sleutels op, maar toch lukte het hem gisteren al en lachte hij van oor tot oor toen ik beneden kwam. Ik lachte terug, maar vroeg niks. De sleutel lag nog waar hij was. Rara hoe kan dat?

Later ontdekte ik een stel en ook die paste. Dus ... de oplossing. Ook die sleutels werden opgeborgen.

Maar wat hoort m’n ouwe oor? Vanmorgen gingen weer de screens omhoog nog voor mijn wekker afliep. Weer een grijns van oor tot oor bij Anne en ik schoot in de lach. Hij voelde zich zo’n overwinnaar. Ik vroeg ernaar en hij liet z’n eigen sleutels zien. Die had ik al nooit kunnen vinden. Dus wie heeft wie voor de gek? Prachtig.

Of het niet genoeg verrassingen waren, de man met de bus kwam goed half negen achterom. Wij schrokken, maar waren allang klaar, dus geen probleem. Hij legde uit, hoe en waarom, dat zal ik maar nalaten, levert niks op. De tijd is prima, we zijn er immers.

Maar de verrassing is groots. Anne mocht voorin. Hij verstond het niet en reageerde heel lauwtjes. Ik voorzichtig even toegelicht. “Hij is blij, maar verstaat je niet”. De chauffeur vraagt het weer, deze keer luid en duidelijk en Anne z’n gezicht straalt. Geweldig, wat een goed begin van de maandag. Ik eiste nog een kusje, de chauffeur zei nog: “Wil je eentje van mij dan?”.

Nee dus en ik klauter voor in de chauffeurscabine en geef Anne een kusje. Hij vindt het prima, is alleen bezig met verwerken wat hem overkomt, voor in de bus. Dat is eigenlijk alleen maar weggelegd voor een ouwe bekende van de ploeg. De man is al jaren een vaste klant. Een aardige vent overigens.

Dit is de start van mijn/onze maandag. Het voelt zo goed. Hoelang mag ik me verheugen op Anne z’n blijdschappen en overwinningen in doen en laten? Ik bekijk ze op afstand en grijp in, als ik zie, dat het niet goed gaat. Voorlopig geniet ik alleen maar.

Over een half uurtje komt Ilona mij helpen, de zon schijnt bovendien, wat kan het leven mooi zijn.

Ilona doet haar best, ik doe wat kleine putjes, we drinken koffie, een beetje langer dan normaal. Er is veel te vertellen van beide kanten en die sociale contacten zijn er maar weinig, dus grijpen we ze aan met beide handen.

Vanmiddag vlieg ik weer langs meerdere winkels om alles in huis te hebben. Bijkomstige dingen, die moeten ook gebeuren.

Tot zover en niet verder, het weer is goed, wie doet je wat?

Ik verheug me op m’n tochtje.

FRAN