Vannacht feest?

29 April 2019

Echt feest kan ik het niet noemen, maar de onrust als van een feest was er wel vannacht. Er sneuvelde zelfs iets en het was erg druk beneden.

Toch woont daar maar één persoon.

Uiteindelijk ben ik gaan kijken. Het feest was net beëindigd, het feestnummer lag op bed. Voelde zich niet zo goed en z’n maag knorde alsof hij honger had. Het was pijn. Dan is het moeilijk de oorzaak te vinden en ook de oplossing, wat het belangrijkste is.

Waar het van kwam, was een verward verhaal. Zo ik het uiteindelijk later op mijn eigen bed in volgorde heb gezet, denk ik, dat Anne iets gelezen had in de krant. Heeft het weer helemaal op zichzelf betrokken. Alle zand was slecht en daar groeit ons voedsel. Dat had hij gegeten en nu zat ie wel met het verkeerde zand in z’n maag. Moeilijk praten om dat te kunnen rechtzetten.

Ik had ook de kraan gehoord en erg lang. Hij had z’n handen moeten wassen, die waren zwart van dat vieze zand, dat was zijn verhaal.

Dan weet ik het even niet meer. Of ie een paracetamolletje wilde? Oh nee, alles was slecht.

Hij was al begonnen met de oplossing. Ik was erg benieuwd en vroeg of ik het mocht weten, wat de oplossing zou kunnen zijn. Zegt ie: “Gewoon in bed gaan liggen en wachten”. Ik gaf hem gelijk, kuste beide wangen, maar kreeg geen echt contact. Ben toch maar naar boven gegaan.

Volgens Anne lag hij boven en ik beneden. We lieten het maar zo.

Ik kon een tijd lang de slaap niet vatten en ben toen het stil was, gaan kijken. De verwarming brulde de hele nacht en wat bleek? De deuren stonden intussen allemaal open en dan is de verwarming er, om de warmte te produceren. Ik heb de verwarming wat lager gezet, de deuren dicht gedaan, nog een blik op Anne geworpen (met m’n ogen, geen echt blik, ben je gek?) en kon gaan slapen. Anne sliep de slaap der schonen.

Hé hé, wat weer een nacht. Ik was dan ook vreselijk verwend, het ging al zolang goed.

Vanmorgen niks meer over buikpijn gehoord en we hebben met de rollator zonder rem toch nog een eind kunnen lopen/wandelen. Alleen met rusten, dan moet ik ingrijpen en dat lukt ook. Hij wandelt nooit alleen. 

Voorlopig geen zorgen....

En wat brengt mij verbazing? Onze vriend Harrie brengt hier een rollator in leen. Een echte vriend en wat zei Harrie zelf? “Een compagnon !!! “. Zo mag hij zich wel noemen.

We hebben inmiddels al zoveel aan hem te danken.

Dankje Harrie.

FRAN