14 April 2019
De zon
schijnt, het lijkt zo mooi. Maar de temperatuur gaat niet mee en schommelt van
hot naar her.
Anne is
weer schoon en netjes en Nelly Boer heeft weer haar best gedaan. Twee
weken geleden was ze hier ook en ze voelt weer als een goede bekende.
Ik had
Anne een nieuw polo-shirt gekocht, een rode. Dan is zo’n dag dat “I care” langs
komt de beste dag om te kiezen, dat shirt aan te doen. Zonder commentaar trekt
hij het shirt aan en ik bedank Nelly voor haar hulp. We genieten beiden van de
overwinning. Nu de zomer nog naar m’n hand zetten en we kunnen gaan wandelen.
Volgens mijn weerprofeet zitten er kwalijke wolken in de lucht en verduveld nog
aan toe, hij heeft gelijk.
Zomer/voorjaar,
waar ben je, waar blijf je?
Toch
trokken we de stoute schoenen aan en zette de wandeling in. Poeh hé, harde wind
en na een poosje zelfs een forse hagelbui.
“Keren Anne?”, vroeg ik. Tuurlijk, graag
zelfs, dus omgekeerd en Anne voorop. Pas dan weet ik hoe hard die ouwe van mij
nog kan lopen. Hij heeft z’n oefeningen al gehad. En, “Hij is geslaagd”, zegt
deze mantelzorgster.
We zullen
het zien en beleven.
Niet
dus, het weer is ons niet goed gezind. Ik ben de was maar gaan doen en nu even
binnen ophangen. Ook gedaan. Even soep koken, deze keer aspergesoep met
wat eigen fantasie erin om de kleur wat aangenamer te maken en verse peterselie
las ik net en dat hebben we in de tuin.
De soep is gegeten, maar net als iedere avond eet Anne met lange tanden. Ook al zijn die niet nodig met soep, het is bij wijze van. Hij kan niet meer en ik zet door. Ga verder m’n gang en Anne eet de soep en z’n plakje brood en verdwijnt naar de kamer.
Erge
buikpijn, maar .... ineens over. Ik weet soms niet of ik hem bij de kop of de
kont heb.
Hier
stopt het verhaal, niks leuks meer in het verschiet, behalve dat het weekend
is. Voor de niet werkenden onder ons toch nog een kans om iets leuks te doen.
We duimen voor beter weer morgen.
Niks is
onmogelijk...
FRAN
No comments:
Post a Comment