Onze zoon

31 Maart 2019

Onze zoon is jarig. Ik kan het me nog zo herinneren, toen ik ‘m de wereld ingooide. Hij is goed terecht gekomen. Heeft z’n best gedaan en naar onze volle tevredenheid met mensen in de weer.

Mensen met een soort rugzakje.

Ik ben trots op onze kinderen, Ronald zowel als Sonja, ze betekenen wat voor de maatschappij. Beiden werken ze met mensen, ieder op eigen manier.

Vandaag gaan we het vieren, maar tevens de verjaardag van Johanna, Ronald z’n liefje en moeder van hun zoon, Desmond genaamd.

Anne en ik, we zijn rijk, het voelt in ieder geval wel zo. Straks zien we ze allemaal, Sonja en Jan, Anouk en Koen en Maartje en de familie v.d. Meulen jr., zijnde Johanna, Ronald en Desmond.

Ook Jo haar familie, haar pap, broer en vrouw en zo was de kamer goed gevuld.

Het is even geleden, dat we op visite konden, maar de weg is opnieuw geopend en durven wij, Anne en ik, de uitnodiging/uitdaging aan. Gisteren een voorproefje gehad en alles verliep voorspoedig.

Mag ik eindelijk de poes even aaien, een pracht exemplaar.

We kwamen als eersten met Jan en Sonja. Later kwam alles zo’n beetje om beurten binnen. Jo en Ron hadden het goed voor elkaar en onze kleinkinderen heb ik allemaal weer een keertje mogen knuffelen. Geweldig.

Anne zat naast Jo haar pap, maar beiden hadden ze niet veel contact. In het verleden konden ze zo goed met elkaar overweg. Maar beiden zakten ze wat weg.

Het feestje was goed verzorgd en de gezelligheid was er volop.

We zijn weer thuis, Anne zit voor de sport en ik tik dit verhaal in.

Het was een leuke zondag, eerst vanmorgen nog gewandeld en dan het verjaarsfeestje en bovendien nog een afspraak om samen, Anne en ik, naar Maartje en Koen te gaan. Ze wonen in een boot in Groningen, hebben een poes, eentje met streken, je moet haar kennen, dus van goeie huize komen. Misschien lukt het eindelijk een keer, dat ze me lief vindt.... I cross my fingers.

Sonja gaat mee, dat is de afspraak.

FRAN