21 September en 22 September 2019
Prachtig weer, dus ik
besloot boodschapjes te verzinnen en samen te voet naar de Jumbo.
De eerste keer dat ik
het weer aandurfde. Het ging reuze goed, buiten proportie, behalve op de
terugtocht.
Even te lang gezeten
en m’n been protesteerde en zei: “Doe het zelf maar”.
Maar de zegels van
Jumbo heb ik voor Desmond, even zo uitgerekend dat het bedrag goed was voor een
stuk of wat zegeltjes voor de auto van Max.
Daarna op het
pleintje op een muurtje gezeten en alles ging nog goed. Verderop koos ik weer
een bankje, dat hadden we niet moeten doen. We bleven er wat langer zitten en
mijn been nam het over en werd dwars.
“Liefde”, zegt m’n
nicht. Dat was te laat, het viel me zo tegen, ik moest eerst weer sparen voor
liefde. Op dit moment is het er weer.
Morgen nog een mooie
dag en geen boodschapjes. Dan lopen we de wereld uit.
En nu eerst iets heel
moois. Misschien is het zielig, dat ik hier al blij mee ben, maar zo’n simpel
mens als ik is zo gauw gelukkig. Kijk U rijk.
Is dit mooi of is dit mooi?
De Zondag...
Het weer begint goed en ik waag
een douchebeurt. Het putje is verstopt. Baking-soda en azijn erin gedaan, een
nacht gewacht en vanmorgen de sprong gewaagd.
Het bleek redelijk goed te gaan,
doorspoelen met heet water.
Hè hè, eindelijk lekker douchen?
Niet helemaal, ik heb het gevoel, nog één keer zo’n portie en dan .... en dan
.... is het oké.
Enfin, het is me gelukt en nu ga
ik snel naar beneden, Anne pesten.
Het is mijn Zondag en Anne wacht
geduldig op me, tenminste...dat hoop ik. De achterdeur is open en hij heeft
geen zitgat, dus....
Het is de laatste echte zomerse
dag, tenminste, dat is ons beloofd. Vanaf dan zullen de temperaturen zich
aanpassen aan de herfst.
De herfst is mooi, maar wel
wennen qua gevoel.
Hier laat ik het bij.
FRAN
No comments:
Post a Comment