11 September 2019
Mijn
keuze van wandeling viel totaal niet in de smaak.
Ik dacht,
lekker even weg van de snelweg, ergens een weg in en daar staan reuzen van
gebouwen, de één nog groter dan de ander en weinig verkeer.
Leuk
bedacht, het werd een lachertje.
Anne deed
niet anders dan mopperen, dus koos ik de snelste weg naar de uitgang. Volgens
hem kende hij dat alles al en viel er niet van om.
Hij is sinds z’n 50ste niet
meer aktief in het leven geweest op die manier, dus gezien? Maar...we houden
het voor gezien, mooie beeldspraak.
Snel de
weg oversteken. Potjandorie, die stomme stoplichten kunnen bij voetgangers hun
geduld niet bewaren en staan zo kort ingesteld, dat mijn Anne moest rennen.
Dat hoeft
niet, maar hij is een gehoorzaam mens en wil alles goed doen. Ik liep op
normale manier achter hem aan en de stoplichten voor het verkeer bleef op rood.
Niks aan het handje dus.
Vertel
dat eens aan Anne van der Meulen, hij reageert als een boze draak. Hij is nu
eenmaal trouw aan alles, zo het hoort. Ik loop weleens langs het randje en...het
bevalt me goed.
Vroeg
thuis dus, gelukkig maar. Harrie de Handyman kwam nog langs en moest gelijk aan
de slag. Arme Harrie, misschien komt ie voorlopig niet weer, want deze vrouw
weet altijd wel weer een heitje voor een karweitje.
Een
compleet krat heb ik nu achter op m’n fiets, gekregen van Anouk. Nog dankjewel
lieverd. Er past wel een hondje in, zou ik zeggen.
Toevallig
stond onze klok stil, iets bij enen. Nooit opgemerkt.
Handige
Harrie wel en deed er gelijk een nieuwe batterij in. Harrie mag weer komen, ik
ben zo blij met hem, nog bedankt ouwe rakker.
Het was
ook weer supergezellig met jou aan boord.
Morgen
weer een normale dag, Anne naar de Vierackers en ik op de fiets/met krat naar
Lidl.
FRAN
No comments:
Post a Comment