Schaatsvriendsvrienden voor het leven

3 September 2019

Anne en ik zijn in training.

We proberen zover te kunnen wandelen, zodat als we woensdag met Sonja naar het Pannenkoekenschip gaan, we te voet terug kunnen.

Het hangt van het weer af, maar de training berust daarop.

Zijn we zo ongeveer halfweg de Witterbrug langs de Vaart, roept iemand ons gedag en aan de stem herken ik de man. Een geweldige man en in ‘t verleden een schaatsvriend van Anne, samen met z’n broer.

Hij leek net zo blij met de ontmoeting, dan wij en hij kneep ons beiden in de arm.

Wat we anders dom vinden van veel mensen, midden op de straat gaan staan praten, deden we nu zelf. Wat hadden we het druk met dingen ophalen uit het verleden. Het ging alle kanten op.

Zijn naam is Steven Schoenmaker en hij was in ‘t verleden de buurman van mijn vriendin, dus ook ik ken ‘m vrijwel goed.

Een heerlijke vent om mee te praten over vroegere tijden. Hij heeft veel meegemaakt, dat is ons niet onbekend gebleven, maar we zijn elkaar eigenlijk daarna nooit meer tegen gekomen. Schaatsen is verleden tijd.

Hij schaatste met z’n broer, die is inmiddels niet meer onder ons.

Zo te zien houdt hij de moed erin en ik geloof dat graag. Inmiddels al 78 jaren jong, vergeleken bij Anne dan.

Die telt al 87 jaren. Oude makkers. Nog over Anne’s ziekte, wat ik een beetje moeilijk vond. Anne weet, dat ie Dementie heeft of Alzheimer, maar wil het liever niet weten, dus heel voorzichtig met Steven over en weer genoemd.

Moeilijke tijden, maar het gaat ons goed en het gaat hem ook goed.

Inmiddels al zoveel jaren een lieve vriendin, ook al leven/wonen ze niet tezamen. Alleen is maar alleen, daar hebben Anne en ik geluk bij. We vegen ieder ons eigen paadje schoon.

Ik heb nog even snel een foto van de “jongens” gemaakt en beloofde hem er een stukje over te schrijven.

Er is veel, wat ik voor me houd, maar wat iedereen mag weten, we waren alle drie heel blij met deze ontmoeting.

We hebben elkaar geknuffeld. Misschien komen we elkaar gedrieën nog eens tegen, ik zou het waarderen en mijn Anne ook.

Dankjewel Steven voor je openheid.

Liefs,

FRAN, wat Froukje/Anne betekent.