Donderdag/vrijdag...

19 September...vervolg...

Gisteren na het sturen van m’n donderdag-blog nog veel dingen beleefd.

Misschien is niemand van jullie het ermee eens, maar voor dit ouwe mens was het heel wat!

Eerst kwam onze wasdame Tiny me een vergeetmijnietje opspelden, daar ben ik erg blij mee, dankje Tiny.

Daarna zag ik de Hoveniers bij onze naaste buren bloempotten wegslepen naar de aanhangwagen.

Laten het onze bloempotten nu zijn, die wij hen gaven voor oppassen, de weken dat we in Portugal vertoefden. Die buren zijn beiden inmiddels overleden.

Diezelfde potten vervoerden we ingepakt vijf dagen lang in de auto.

Pas dan waren we thuis.

De betreffende buren pasten goed op onze planten en het huis, zolang wij weg waren.

Ieder jaar weer namen we weer zo’n mooie pot mee. We gingen daarvoor dagen zoeken in de Algarve naar zo’n terra cotta-pot.

Ik dacht, zal ik vragen wat ze met die potten gaan doen, zal ik wel, zal ik niet? Uiteindelijk toch gevraagd en ze hadden geen belang.

Pak maar, wat U wilt, was hun verhaal.

Ik heb drie mooie potten, zeker wetend, dat we die gegeven hadden, uit de kar gehaald en ik ben me daar toch een boel blij.

Rare uitdrukking, toch houd ik die erin.

Daar tegenover stelde ik de vraag, of ze wilden koffiedrinken en dat was een duidelijk “JA graag”.

 

Dus beide mannen/jongens aan de koffie bij ons in de keuken en laat het er nu super gezellig worden.

Zoveel leuke anekdotes kwamen voorbij.

Een vrolijk samenzijn.

De mannen/jongens gingen en Desmond kwam. Deze dag begon heel anders dan dat ie eindigt. Een super-dag is het geworden. Desmond vertelde over school en ik heb er werkelijk een heel duidelijk beeld door gekregen.

Hij zit op een goede plek en voelt zich er goed. Wat een heerlijke knul, onze Desmond.

En of het niet genoeg was, kwam vriend Harrie nog mijn krat weer achter op de fiets zetten. Dat krat was door de val van gisteren er grandioos vanaf gekukeld.

En nu is deze dag met belevenissen voorbij en ga ik morgen verder.

Donderdag werd nog verlengd door een bezoekje van onze zoon. Die dag kon niet meer stuk. Ook hielp hij mij met namen in m’n Tablet. Een stuk eenvoudiger en sneller om te appen. Dankjewel Ronald. Ronald is onze zoon.

De vrijdag is gekomen en het mooie is, ik ga bij Sonja lunchen. Sonja is onze dochter. Dat is al zolang geleden, dat zulke fijne dingen voorkwamen. Wel nog wat boodschappen doen vooraf.

Anne is nu al vertrokken en ook hij leek heel blij, was al vroeg klaar en doet z’n best er goed uit te zien. Daar help ik ‘m graag mee/bij. M’n ogen vinden dat een lust.

Wat ik gisteren vergeten was, m’n was hangt nog achter de schuur. Vannacht kreeg ik een helder moment, maar was te lui om op te staan. Ook bang Anne wakker te maken met m’n geluiden.

De was hangt er nog en .... is niet droog. Het vocht van vannacht heeft wel de laatste kreukeltjes eruit gehaald. Het ziet er goed uit en mag blijven hangen, tot vanmiddag wasgoed!

Over de rest van de dag zal ik morgen moeten schrijven, ik ben nu te onrustig en beleef immers ook nog niks.

Pak even een lekkere koffie-latte en wacht Sonja haar bericht af.

Tot morgen maar weer....

FRAN